تاثیر آموزش خودمراقبتی بر میزان آگاهی، عملکرد و بستری مجدد بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بیمارستان های شهرستان اردبیل

نارسایی قلبی یکی از شایع ترین بیماری های مزمن و عمده ترین عامل مرگ و میر در جهان است که با شیوع پیشرونده بالا و پذیرش بیمارستانی غیر قابل پیش بینی همراه است. خودمراقبتی یکی از جنبه های مهم درمان در بیماران مبتلا به شمار می رود. لازم است آموزش خودمراقبتی به عنوان قسمتی از طرح جامع مراقبت از این بیماران در طول بستری مورد نظر قرار گیرد. این مطالعه، با هدف تعیین تاثیر مداخلات آموزشی بر آگاهی، عملکرد و بستری مجدد بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در شهر اردبیل انجام شد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، تعداد 44 نفر از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بیمارستان های سبلان و امام خمینی (ره) اردبیل سال 1389 به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه مورد (22=n) و شاهد (22=n) تقسیم شدند. بیماران گروه مورد به مدت 4 جلسه 20 دقیقه ای توسط پژوهشگر آموزش دیدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه قبل و بعد از آموزش جمع آوری گردید.
داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.16 و با به کارگیری آمار توصیفی و آزمون های کای دو و تی مستقل و تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج بیانگر آن است که پس از آموزش، میانگین امتیاز آگاهی در گروه مورد 95/5±60/89 و در گروه شاهد 84/8±47/62، میانگین امتیاز عملکرد در گروه مورد 7/3±75/80 و در گروه شاهد 24/6±78/54 و میزان بستری مجدد در گروه مورد 8/15% با میانگین و انحراف معیار 15/0±1و در گروه شاهد 1/42% با میانگین و انحراف معیار 37/0±37/1 بود که براساس آزمون تی مستقل میانگین امتیاز آگاهی و عملکرد با 0001/0=p دو گروه معنادار اما بستری مجدد با 05/0