ارزیابی وراثت پذیری، همبستگی و تجزیه علیت درژنوتیپ هایی از سیاه تاغ (Haloxylon aphyllum)

گونه های مختلف تاغ قابلیت های زیادی دارند که به واسطه آن قادرند ضمن تحمل شرایط سخت بیابان شن روان را نیز تثبیت نمایند. از این رو با توجه به اهمیت سیاه تاغ نتاج 27 پایه از این گونه که از رویشگاه های آن در کشور جمع آوری شده بودند در یک طرح آماری تکرار دار مورد مطالعه قرار گرفتند. براساس نتایج بدست آمده، اجزا ژنتیکی واریانس نیز روند افزایشی داشتند و وراثت پذیری صفات هم بنابراین جز ژنتیکی واریانس نیز سیر افزایشی داشتند. اختلاف بین تیمارها در سال پایانی بیشتر نمایان شد که حاکی از این امر است که با توجه به کندی رشد در سیاه تاغ، ژنوتیپ مختلف این گونه قادر نیستند در مراحل اولیه رشد توانمندی خود را به طور کامل بروز دهند. همبستگی ساده صفات نشان داد بین صفات بیش تر روابط متوسط حاکم است. نتایج تجزیه علیت نشان داد که ارتفاع گیاه، بقا و زنده مانی و تعداد انشعاب در تنه اصلی به طور مستقیم بر تاج بزرگ پوششی موثرند. بر اساس تجزیه به مولفه اصلی، چهار مولفه اول حدود 5/71% از تغییرات کل را توجیه نمودند. در مجموع جهت افزایش قطرتاج بزرگ پوششی و اصلاح مستقیم قطر تاج بزرگ پوشش به ترتیب به دو مولفه اول و دوم توجه نمود. به عبارت دیگر ارتفاع گیاه، بقا و زنده مانی و تعداد انشعاب در تنه اصلی از موضوعاتی است که باید بسیار مورد توجه باشند.