مقایسه اثربخشی آموزش آرامسازی عضلانی بر کاهش خشم و کنترل قندخون در بیماران دیابتی نوع یک ودو

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش آرامسازی عضلانی بر کنترل قند خون و کاهش خشم در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 است.
این مطالعه مورد شاهدی در سال 1391در شهر ساری انجام شد. جامعه آماری، بیماران دیابتی عضو انجمن دیابت طبرستان شهر ساری بودند. 20 نفر از بیماران دیابتی نوع یک و 20 نفر از بیماران دیابتی نوع دو، به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه 10 نفره کنترل 1و 2 و آزمایش 1 و 2 قرار گرفتند. برای پیش آزمون نمرات پرسشنامه خشم اسپیلبرگر2، آزمایش Hba1c 6 ماهه اخیر این بیماران ثبت شد. پس از آن گروه های آزمایش به صورت جداگانه در یک دوره آموزش آرامسازی عضلانی که طی 6 جلسه 5/1 ساعته هفتگی و به صورت گروهی برگزار شد، شرکت کردند. 3 ماه بعد از آغاز آموزش بیماران به پرسشنامه خشم اسپیلبرگر پاسخ دادند و آزمایش خون در مورد هر چهار گروه کنترل و آزمایش اجرا شد.برای تحلیل داده ها، از آمار توصیفی، آزمون لوین، تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل استفاده شد.
پس از آموزش، میانگین قند خون و خشم در هر دو گروه بیماران دیابتی تحت آموزش به طور معنی داری کاهش یافته بود (05/0p=) ولی بین بیماران دیابتی نوع یک و دو از نظر اثربخشی آرامسازی بر کنترل قند خون (69/0p=) و کاهش خشم (08/0p=) تفاوت معناداری یافت نشد.
آرامسازی عضلانی بر کاهش خشم وکنترل بهتر قندخون موثر است.