بررسی تاثیر یک برنامه تمرینی بر اصلاح پای چرخش یافته به داخل (مطالعه مقدماتی)

پای چرخش یافته به داخل یکی از ناهنجاری های رایج می باشد که با افتادگی استخوان ناوی و افزایش چرخش داخلی ران همراه بوده و ممکن است متاثر از عضلات ران باشد. هدف این تحقیق، بررسی اثر یک برنامه تمرینی بر اصلاح پای چرخش یافته به داخل بود.
در مطالعه حاضر 30 نفر آزمودنی مرد به صورت هدفمند (سن 07/2 ± 63/21 سال، وزن 62/7 ± 93/71 کیلوگرم و قد 52/7 ± 33/177 سانتی متر) که ناهنجاری پای چرخش یافته به داخل داشتند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری شاهد و تجربی قرار گرفتند. با آزمون افتادگی استخوان ناوی، پای چرخش یافته به داخل آزمودنی ها اندازه گیری و افرادی که دارای افتادگی ناوی بیش از 10 میلی متر بودند وارد مطالعه گردیدند و میزان چرخش داخلی ران با گونیامتر اندازه گیری و ثبت گردید. همچنین قدرت عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی ران با دیناموتر دستی اندازه گیری شد. سپس گروه تجربی، شش هفته و با تواتر سه جلسه در هفته برنامه تمرین قدرتی بر عضلات مذکور را اجرا نمودند و گروه شاهد فعالیت معمول خود را سپری نمود. بعد از اتمام 6 هفته، افتادگی استخوان ناوی آزمودنی ها، میزان چرخش داخلی ران و قدرت عضلات دوباره اندازه گیری شد. تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های Independent t و Paired t برای اختلافات درون و بین گروهی اجرا گردید (05/0 £ P).
در گروه تجربی با افزایش معنی دار قدرت عضلات ران، میزان چرخش داخلی ران و افتادگی استخوان ناوی آزمودنی ها کاهش یافت، اما در گروه شاهد تغییرات معنی داری مشاهده نگردید. در مقایسه، گروه تجربی کاهش معنی داری در میزان چرخش داخلی و پای چرخش یافته به داخل نسبت به گروه شاهد داشت.
نتایج تحقیق بیانگر این بود که با افزایش قدرت عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی ران و با استفاده از مداخله تمرینی می توان از شدت پای چرخش یافته به داخل پیشگیری نموده و آن را اصلاح نمود.