رابطه هوش اخلاقی با میزان اعتمادآفرینی مدیران

پیچیده تر شدن روزافزون سازمان ها و افزایش کارهای غیراخلاقی، غیرمنصفانه و غیرمسوولانه در محیط های کاری توجه مدیران را به بحث های اعتمادآفرینی که مبرم ترین نیاز سازمان هاست و همچنین هوش اخلاقی که می تواند مرز بین نوعدوستی و خودپرستی را خوب توصیف کند، معطوف ساخته است. رهبران با داشتن هوش اخلاقی می توانند اعتماد ایجاد کنند که این امر موجب بهبود سودآوری و مزیت رقابتی در سازمان و اطمینان خاطر در کسب و کار می شود. این پژوهش رابطه بین هوش اخلاقی مدیران و میزان اعتمادآفرینی آنها را در دستگاه های اجرایی شهرستان کرمان بررسی می کند.
روش تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری و تحلیل اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه مدیران دستگاه های اجرایی (228نفر) تشکیل می دهند که 190 نفر از آنان به سوالات پرسشنامه پاسخ دادند. ابزار اندازه گیری دو پرسش نامه هوش اخلاقی و اعتمادآفرینی مدیران بود. برای آزمون فرضیات از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی و همچنین از تحلیل لگ خطی و رگرسیون استفاده گردید.
نتایج نشان داد که بین دو متغیر هوش اخلاقی و میزان اعتمادآفرینی مدیران رابطه ی معنادار و مستقیم وجود دارد. همچنین بین هوش اخلاقی مدیران با میزان اعتماد راسخ، میزان اعتماد مبتنی بر صداقت، میزان اعتماد فراگیر، میزان اعتماد پایدار و میزان اعتماد متقابل نیز رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد.
یکی از عوامل تاثیرگذار بر روی اعتمادسازی مدیران، هوش اخلاقی آنان است و هوش اخلاقی بر روی تمام مولفه های اعتماد آفرینی نیز تاثیرگذار است. بر این اساس پیشنهادهای کاربردی برای راهنمایی مدیران و مسوولان سازمانی ارائه می گردد.