نگرشی بر ناگفته های مکتب شیکاگو در مطالعات شهری

توسعه شهری در هر دوره مستلزم نظام فکری عقلایی و تفکر فلسفی – ایدئولوژیک قالب بندی شده در مکاتب، نظریه های علمی، بستر قانونی و سیاست گذاری کارآمد برگرفته از ظرف زمان و مکان می باشد. بر این اساس بشر نیز در طول حیات خود کوشیده است همه فعالیت های خود از جمله آرایش فضایی زمین را بر مبنای اصول ایدئولوژیک و اعتقادی ساماندهی کند.از این رو شهر به عنوان نمودی نوین از تمدن بشری و کانون تقدس، ثروت و قدرت، پدیده ای مستقل و خودگردان نیست؛ بلکه بخشی از ساخت جامعه و تبلور عینیت یافته ای از نیاز های اساسی گروه های مختلف اجتماعی ساکن در آن می باشد که از شرایط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و ایدئولوژیک ناظر بر آن تاثیر می پذیرد و در هر دوره نمایانگر تفکر سازندگان آن می باشد. حال آنکه شکل گیری این گزاره های ایدئولوژیک خود تابعی از شرایط و بستر مکانی – زمانی زایش این مبانی فکری اثر بخش می باشند، تا جایی که مطالعه این نظرگاه ها بدون توجه به بستر زمانی و مکانی آن عقیم می ماند. در این پژوهش زمینه های شکل گیری و بلوغ مکتب شیکاگو از منظر عوامل بستر ساز آن، دیدگاه ها و اصول، نظریات و نظریه پردازان این مکتب مورد مطالعه قرار می گیرند.