رویکرد به مدیریت یکپارچه محیطی در سازماندهی سواحل کشور (فرصت ها، چالش ها و راهکارها)

مناطق ساحلی در سراسر جهان ازجنبه های تاریخی در زمره مناطقی قرار می گیرند که به دلیل وجود منابع غنی، همواره در معرض بیشترین بهره برداری ها قرار دارند. مناطق ساحلی از پربارترین و پویاترین مناطق جهان و بستر فعالیت های عظیم اقتصادی و اجتماعی در جهان به شمار می روند. از طرف دیگر، به موازات رشد جمعیت و توسعه فعالیت ها در این عرصه ها طی سال های گذشته، فشار زیادی بر این مناطق وارد آمده و در معرض انواع آلودگی ها و تخریب ها قرار گرفته اند. سواحل ایران نیز از این قاعده مستثنا نبوده و طی سال های گذشته به ویژه سواحل شمالی کشور، در معرض انواع آلودگی ها و توسعه کاربری ها، فراتر از توان و تحمل این مناطق قرار گرفته است. به همین دلیل نیز طی سال های گذشته تلاش هایی برای اصلاح این روندها و شرایط حاکم بر این عرصه ها آغاز شده است. با تصویب ماده 63 قانون برنامه چهارم توسعه و آیین نامه اجرایی آن انتظار می رود، با توجه به ساز و کارهای اجرایی و وظایفی که برای دستگاه های اجرایی در این آیین نامه پیش بینی شده است، بتوان تا حدودی معضلات کنونی سواحل کشور را به طور عام و سواحل شمالی کشور را به طور خاص، سازماندهی کردکه این سازماندهی باید نتیجه مطالعات و برنامه ریزی در قالب فرایند مدیریت یکپارچه محیطی باشد. بر این اساس، در مقاله حاضر به صورت اجمالی به برخی از مسائل و مشکلات پرداخته شده و در نهایت پیشنهادهایی ارایه می شود.