بررسی قابلیت استخراج فیبر رژیمی از سبوس برنج و مقایسه خواص عملکردی آن با فیبر تجاری گندم

حضور فیبرهای رژیمی در رژیم غذایی اثرات مثبتی بر سلامت دارد به طوری که سبب کاهش بیماری های قلبی عروقی و گوارشی، کاهش کلسترول خون، دیابت و سرطان روده در افراد می گردد. سبوس برنج حدود 20 % دانه برنج را تشکیل داده و یکی از محصولات جانبی تولید شده در کارخانجات شالیکوبی برنج می باشد و یک منبع غنی از فیبر است. با در نظر گرفتن اینکه این ماده از ضایعات کارخانجات شالیکوبی برنج است، لذا استخراج فیبر از آن امری مهم و مطلوب تلقی می گردد.
سبوس برنج، از یکی از کارخانجات شالیکوبی استان گیلان، تهیه شد و پس از جداسازی چربی، استخراج فیبر به دو روش شیمیایی و آنزیمی صورت گرفت. دو نوع فیبر به دست آمده از نظر راندمان تولید، ویژگی های شیمیایی از قبیل(رطوبت، خاکستر، نشاسته، پروتئین) و نیز ویژگی های عملکردی از قبیل (قابلیت جذب آب و چربی) بررسی شده و با یکدیگر و همچنین با فیبر گندم مقایسه گردیدند.
راندمان استخراج در فیبر رژیمی تهیه شده از سبوس برنج به روش آنزیمی (53/67%) بطور معنی داری بیشتر از روش شیمیایی (97/33%) بود. میزان پروتئین در روش استخراج شیمیایی (63/3%) بیشتر از استخراج آنزیمی (53/2%) و مقدار املاح (03/2%) کمتر است (در مقابل 17/19%). قابلیت جذب آب و جذب چربی فیبر رژیمی تهیه شده به روش آنزیمی از سبوس برنج بطور معنی داری بیش از فیبر گندم و فیبر رژیمی تهیه شده به روش شیمیایی از سبوس برنج می باشد.
نتایج کلی نشان داد که سبوس برنج حدود 67 درصد فیبر رژیمی براساس استخراج به روش آنزیمی دارد. فیبر رژیمی حاصل از سبوس برنج منبع غنی از پروتئین و مواد معدنی است. ظرفیت جذب آب و جذب چربی فیبر رژیمی استخراج شده به روش آنزیمی از سبوس برنج بالاتر از فیبر گندم است. از این رو می توان آن را در تولید مواد غذایی فراسودمند (عملگر) بکار برد.