بررسی فعالیت تلومراز و میزان بیان ژن hTERT در سلول های سرطان سینه تحت تیمار پاپاورین

حفظ تلومر که برای پایداری کروموزوم و نا میرایی سلول های سرطانی لازم است، بر عهده آنزیمی به نام تلومراز است. بنابراین مهار این آنزیم که در سلول های سوماتیک طبیعی در مقایسه با سلول های سرطانی فعالیت بسیار محدودی دارد، یک روش درمانی ا میدوارکننده محسوب می شود. در یک بررسی اولیه غربالگری متابولیت های ثانوی گیاهی بر رشد سلول های سرطانی پاپاورین از دسته آلکالوئیدهای بنزیل ایزوکوئینولین اثرات مهاری قابل ملاحظه ای نشان داد و هدف این پژوهش بررسی اثر بر مسیر نا میرایی سلول های سرطانی در مدل کشت رده سرطانی MCF7 سینه می باشد.
غلظت IC50 ترکیب خالص تجاری پاپاورین هیدروکلراید (سیگما) به روش MTT (3-(4،5-dimethylthiazol-2-yl)-2،5-diphenyltetrazolium bromide) بعد از 48 ساعت تیمار اندازه گیری شد. فعالیت نسبی تلومراز در سلول های تحت تیمار در مقایسه با سلول های کنترل تیمار نشده به روش real-time q-TRAP و بیان نسبی ژن جزء کاتالیتیک تلومراز hTERT با استفاده از Real time RT-PCR سنجش شد. اثر غلظت های بسیار کم دارو در کشت بلند مدت سلول ها با نیز مورد بررسی قرار گرفت.
فعالیت تلومراز در غلظت IC50 پاپاورین که 120 میکرومولار برآورد شد، کاهش قابل ملاحظه ای پیدا می کند (تا حدود 70 درصد نسبت به سلول های شاهد تیمار نشده) و این روند کاهشی، رفتاری وابسته به دوز دارد. کاهش تقریبا مشابهی که در سطح رونویسی ژن زیرواحد کاتالیتیک تلومراز در سلول های تحت تیمار پاپاورین مشاهده شد. تیمار بلند مدت سلول ها با غلظت های بسیار پایین این ماده، کاهش معناداری (05/0p<) در تعداد سیکل های سلولی در مقایسه با سلول های کنترل نشان می دهد.
پاپاورین تاثیر ضدسرطانی قوی دارد که ناشی از مهار تلومراز می باشد. این ترکیب می تواند برای طراحی داروهای موثرتر ضدسرطان مورد توجه ویژه باشد.