نقش نظام شاهیان و عادل شاهیان در خلق آثار تعلیمی ظهوری ترشیزی*

نورالدین محمد ظهوری ترشیزی در قریه جمند ترشیز از توابع خراسان در حدود سال 944 ق دیده به جهان گشود و پس از رشد و نمو و کسب فضائل و آموختن هنر شاعری در ایام جوانی به دارالعباده یزد رفت و آنجا ندیم و همنشین وحشی بافقی گردید. بعد از مدتی راه شیراز را در پیش گرفت و در آن شهر نزد درویش حسین به کتابت مشغول گشت و سرانجام پس از هفت سال مصاحبت با درویش حسین در سال 988 ق به هند رحل عزیمت افکند، ابتدا در احمدنگر هند با مولانا ملک قمی آشنا شد. در این شهر نظام شاهیان از جمله مرتضی نظام شاه و برهان نظام شاه مربی و حامی او گردیدند و وی را در طبع آزمایی و خلق آثار هنری و تعلیمی یاری نمودند. پس از پانزده سال سکونت در احمدنگر، ظهوری ترشیزی در پی ملک قمی رهسپار بیجاپور گشت و در کنف حمایت ابراهیم عادل شاه ثانی در آمد. وی در این عهد به مقام ملک الشعرایی دست یافت. ظهوری ترشیزی بالغ بر بیست سال از الطاف و مراحم ابراهیم عادل شاه برخوردار گردید و قسمت عمده ای از کلیات آثار ادبی و تعلیمی خود را در بیجاپور فراهم آورد.