بررسی تاثیر موسیقی بر اجرای فاکتورهای آمادگی جسمانی پسران نوجوان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر عامل مداخله گر بیرونی (انواع موسیقی) بر شاخص های آمادگی جسمانی در پسران نوجوان است. به این منظور 30 پسر 9 تا 12 ساله با میانگین و انحراف استاندارد قد 40/2±8/133 سانتی متر، وزن 97/2±6/35 کیلوگرم و شاخص توده بدنی (BMI) 21/1±9/19 انتخاب شدند و با استفاده از روش تعادل مخالف در سه مرحله اجرا در شرایط موسیقی ریتم تند، کند و کنترل (بدون موسیقی) به اجرای آزمون ها پرداختند. از آزمون های استقامت عضلانی، آزمون های هماهنگی، چابکی و توان انفجاری استفاده شد. همچنین از موسیقی با ضرباهنگ تند (bpm140- 135) و ضرباهنگ کند (bpm120-115) استفاده شد. براساس تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی بانفرنی تغییرات نتایج آزمون های استقامت عضلانی شامل شنای سوئدی، دراز و نشست و پرس سینه در هر سه مرحله معنی دار است (05/0P<). نتایج شنای سوئدی در مرحله موسیقی تند و کند نسبت به مرحله کنترل بهبود معنی داری را نشان داد (74/237=26و1F). در مورد نتایج آزمون دراز و نشست (12/528=26و1F) و استقامت قدرتی (60/81=26و1F) در هر دو گروه مداخله نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده شد (05/0P<). تغییرات نتایج آزمون هماهنگی در مراحل آزمون معنی دار است (01/0=P). آزمودنی ها در مرحله کنترل و شرایط بدون موسیقی نسبت به دو مرحله تجربی عملکرد بهتری را نشان دادند (05/0P<). در آزمون چابکی تفاوت معنی داری بین سه مرحله موسیقی کند، تند و کنترل مشاهده نشد (05/0P>). آزمون توان انفجاری در مرحله موسیقی تند نسبت به مرحله کنترل و موسیقی کند تغییرات معنی داری را نشان داد (38/553=26و1F و 05/0P<). در نهایت گوش دادن به موسیقی هنگام اجراهای استقامتی و قدرتی موجب افزایش کارایی اجرا می شود. احتمالا موسیقی ریتم تند نیز در جلوگیری از بروز خستگی مرکزی موثر است. از سوی دیگر با توجه به نتایج تحقیق حاضر، موسیقی از هر نوع بر اجرای آزمون هماهنگی اثر منفی می گذارد و بر چابکی تاثیری ندارد.