تاثیر بازخورد به کوشش های موفق و ناموفق بر یادگیری تکالیف ردیابی ساده و پیچیده

بی شک بازخورد افزوده نقش موثری در بهینه سازی یادگیری دارد، ولی آنچه چالش برانگیز است، محتوای آن است. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه اثر بازخورد به کوشش های موفق و ناموفق در تکالیف ردیابی ساده و پیچیده است. به این منظور 48 آزمودنی دختر و پسر راست دست با میانگین سنی 8/1± 23 سال از جامعه آماری دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری که واحد تربیت عمومی را انتخاب کرده بودند، انتخاب شدند و به طور تصادفی در چهار گروه بازخورد به کوشش های موفق و ناموفق در تکالیف ساده و پیچیده قرار گرفتند. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق تکلیف ردیابی موقعیتی بود که به صورت نرم افزاری در دو سطح ساده و پیچیده طراحی شد و هدف از اجرای آن، ردیابی سریع با حداقل خطا بود. آزمودنی ها طی مرحله اکتساب، هر جلسه 7 دسته کوشش 6 تایی را طی 8 جلسه اکتساب انجام دادند و از هر دسته کوشش 6تایی برای 2 کوشش بازخورد آگاهی از نتیجه دریافت کردند. روش تحقیق نیمه تجربی بود و به منظور تحلیل داده ها، از تحلیل واریانس عاملی مرکب و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون های تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0 P< استفاده شد. نتایج نشان داد در آزمون اکتساب در زمان حرکت، اثر اصلی روزهای تمرینی و پیچیدگی تکلیف معنادار و اثر هیچ کدام از مولفه ها در خطای حرکت و تعامل آنها معنادار نبود. در آزمون یادداری فوری در زمان حرکت، اثر نوع تکلیف و نوع بازخورد معنادار و اثر هیچ کدام از مولفه ها در خطای حرکت و تعامل آنها معنادار نبود. آزمون یادداری تاخیری در زمان حرکت و خطای حرکت، فقط اثر نوع تکلیف را معنادار نشان داد. در آزمون انتقال در زمان حرکت، اثر نوع بازخورد و نوع تکلیف معنادار بود و در خطای حرکت هیچ کدام از عوامل و تعامل آنها معنادار نبود. براساس این یافته ها می توان گفت که اثر نوع بازخورد و نوع تکلیف هر کدام می تواند به عنوان عاملی مستقل در یادگیری موثر باشد و اثرگذاری نوع بازخورد و نوع تکلیف در مولفه زمان حرکت موثرتر است.