بررسی معیارهای عملکرد حرکتی به منظور ارزیابی عصب شناختی آسیب ورزشی ضربه به سر

سیستم کنترل وضعیت، سیستم پیچیده حرکتی است که براساس تعامل بین فرایندهای پویا و مختلف شکل گرفته است و بسیاری از تکنیک های آزمایشگاهی با استفاده از دامنه وسیعی از علائم و نشانه های عصب شناختی به تشخیص اختلالات عملکردی می پردازند. تحقیق حاضر به منظور ارزیابی پایایی معیارهای متداول تعادل کلینیکی و تعیین اثر سن، قد، وزن و شاخص توده بدن در اجرای آزمون های تعادل کلینیکی انجام گرفت. به این منظور 133 شرکت کننده در دامنه سنی 59 -18 سال که در هفته حداقل سه جلسه فعالیت ورزشی داشتند، در این تحقیق شرکت کردند. آزمون های تعادل کلینیکی مورد استفاده شامل رساندن انگشت اشاره به بینی، ایستادن روی یک پا، ایستادن پاشنه – پنجه و آزمون بلند شدن از روی صندلی و راه رفتن بود. یافته ها نشان داد که اولین اجرا در هر سه کوشش آهسته تر انجام پذیرفت. ارتباط بین برخی فاکتورها و آزمون های تعادلی نیز مشخص شد. نتایج آشکار کرد که آزمون های عملکرد تعادلی رساندن انگشت اشاره به بینی و بلند شدن از روی صندلی و راه رفتن و به ویژه آزمون دوم، باثبات ترین آزمون در ارزیابی آسیب ورزشی ضربه به سر هستند.