مقایسه بکارگیری دو روش تمرینات تنفسی غیر فعال دق دستی و ارتعاش مکانیکی بر عملکرد قلبی و ریوی بیماران تحت تهویه مکانیکی در بخش مراقبت های ویژه

تمرینات تنفسی غیر فعال به منظور جلوگیری از تجمع ترشحات، کلاپس ریه و بروز پنومونی مرتبط با ونتیلاتور در بخش مراقبت ویژه استفاده می شوند. مطالعه ای با هدف مقایسه اثر روش دق دستی و ارتعاش مکانیکی از تمرینات تنفسی غیر فعال بر عملکرد قلبی و ریوی بیماران تحت تهویه مکانیکی انجام گرفته است.

کارآزمایی بالینی تصادفی شده متقاطع با نمونه گیری در دسترس بر روی 21 بیمار تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت ویژه اجرا گردید. هر دو روش دق دستی و ارتعاش مکانیکی برای بیماران انجام و پارامترهای عملکرد قلبی و ریوی قبل و در چهار نوبت بعد از مداخله ارزیابی گردید. داده ها با نرم افزار Stata 11 و آمار توصیفی و آزمون t زوجی تجزیه و تحلیل گردید.

بین تاثیر دق دستی و ارتعاش مکانیکی بر روی تعداد ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، متوسط فشار خون شریانی، مقاومت راه هوایی و میزان اشباع اکسیژن خون شریانی پس از مداخله تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین تاثیر دق دستی و ارتعاش مکانیکی تنها بر روی کمپلیانس ریوی در دقیقه 15 پس از مداخله تفاوت معنی دار مشاهده گردید (044/0p=)، بطوریکه دق دستی کمپلیانس ریوی را بیشتر افزایش می داد.
نتیجه نهایی: روش دق دستی و ارتعاش مکانیکی عملکرد قلبی و ریوی را بهبود و عوارضی برای بیمار ایجاد نمی کنند. از هر دو روش با توجه به شرایط بیمار و امکانات بخش می توان استفاده نمود. هر چند ارتعاش مکانیکی از نظر افزایش کمپلیانس ریوی نمی تواند بطور کامل جایگزین دق دستی گردد.