قانون جذب

امروزه موضوعی جدید با عنوان قانون جذب(راز) از طرف بعضی از رهبران معنوی غربی و امریکایی در حال ترویج است. در کشور ما این فرضیه در کارگاه های موفقیت، خانواده ی خلاق و عناوینی از این قبیل مطرح می شود و سمینارهای راز مشتریان زیادی دارد. در قانون جذب تاثیر ذهن بر روان و ساحت وجودی انسان و حتی تاثیر عادی ذهن بر پدیده ها مطرح نیست، بلکه ادعای خلق و آفرینندگی ذهن نسبت به وقایع دنیای خارج مطرح است و تنها ابزاری که جهت آفرینندگی ذهن پیشنهاد می شود، عملی ذهنی به نام «تمرکز و تجسم ذهنی» است. مروجین داخلی، این ایده را مورد تایید متون دینی معرفی می کنند. ادعای مبلغین جذب این است که این ایده مورد تایید متون روان شناختی است و البته از تاییدات یافته های فیزیک جدید هم یاد می کنند. به همین علت از این ایده به عنوان یک قانون مسلم نام می برند.
در این نوشتار مفاهیم مشابه قانون جذب در روان شناختی، مانند: مثبت اندیشی، خودتلقینی و مکتب شناخت درمانی مورد بازخوانی قرار می گیرند و اثبات می شود که این مفاهیم با تعریفی که رهبران جذب ارائه می دهند، متفاوت است و این فرضیه مورد تایید بزرگان روان شناسی نیست. همین طور علمی نبودن قانون جذب در قالب اشکالات و ابهامات، مورد کنکاش قرار می گیرد. در پایان آسیب های اجتماعی و روانی آن مورد بررسی قرار می گیرد و ادعای دینی بودن این فرضیه ناشی از ناآگاهی و کمبود اطلاعات دینی معرفی می شود و اثبات می شود که قانون جذب یک استراتژی جدید جهت آرمان سازی و ترویج بیش تر سبک زندگی آمریکایی است که بر مبنای انسان محوری (اومانیسم) استوار است و ورود آن به فضای معنویت یک اقدام حساب شده برای تقدس-بخشی به این فرضیه و تعالی بخشی به آن است.