بررسی همبستگی استرس درک شده با تاب آوری در دانشجویان کارشناسی پرستاری

اثرات استرس بر سلامت دانشجویان، به توانایی مقابله آن ها بستگی دارد. یکی از راهبردهای مقابله ای برای روبه رو شدن با شرایط استرس زا تاب آوری است. با توجه به این که دانشجویان پرستاری تحت تاثیر عوامل استرس زای متعددی قرار دارند و از سوی دیگر در برخی از مطالعات تاب آوری به عنوان عاملی در سازگاری موفق با تغییرات، توانایی مقاومت در برابر مشکلات و عامل موفقیت در محیط آموزشی مطرح شده است، این مطالعه به منظور بررسی همبستگی استرس درک شده و تاب آوری در دانشجویان کارشناسی پرستاری انجام گرفت. این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع همبستگی توصیفی است. جامعه پژوهش را کلیه دانشجویان کارشناسی پرستاری سال اول تا چهارم دانشکده پرستاری - مامایی تهران در سال تحصیلی 92-1391 تشکیل می دادند. حجم نمونه 309 نفر برآورد گردید. نمونه های مورد پژوهش به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استرس درک شده و تاب آوری می باشد. از آزمون های آماری تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS v.14 برای تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج نشان داد تقریبا همه دانشجویان کارشناسی پرستاری (3/99%) سطح استرس درک شده را در حد متوسط و بالاتر گزارش کرده اند. یافته ها نشان داد بین استرس درک شده و تاب آوری همبستگی آماری معنادار و معکوس وجود دارد (38/0-= r و 001/0 p £). با توجه به همبستگی معنادار و معکوس استرس درک شده با تاب آوری در دانشجویان کارشناسی پرستاری، آموزش راهبردهای مدیریت استرس از جمله افزایش تاب آوری در طول برنامه 4 ساله به شکل کارگاه های آموزشی و ایفای نقش و سایر روش های نوین آموزشی برای آماده کردن آن ها جهت ورود به عرصه کار و خدمت در نظام سلامت ضروری به نظر می رسد.