پای دیابتی

شیوع دیابت رو به افزایش است و به ویژه در جوانان و افراد چاق هشدار دهنده است. تخمین زده می شود 7 درصد از جمعیت دنیا دیابت دارند و به دلیل افزایش طول عمر این جمعیت، شیوع عوارض ناشی از آن و به خصوص پای دیابتی افزایش می یابد. زخم پا یکی از مهمترین عوارض دیابت است که خطر آن طی سال های حیات بیماران دیابتی 15 درصد می باشد. نوروپاتی محیطی، گردش خون ضعیف و کاهش مقاومت در برابر عفونت سه عامل مهم در پیشرفت پای دیابتی می باشد. در صورت وجود این عوامل، تغییر شکل پا یا ترومای خفیف می تواند منجر به زخم و عفونت شود. زخم، عفونت، نوروپاتی شارکو و بیماری های شریان های محیطی در اندام تحتانی ممکن است باعث گانگرن و آمپوتاسیون اندام مبتلا شوند. زخم پا و عوارض آن ممکن است منجر به بستری شدن بیماران دیابتی در بیمارستان و افزایش هزینه های ناشی از آن و یا در نهایت ناتوانی بیمار شود. درمان مناسب شامل درمان عفونت، در صورت امکان برقراری جریان خون مناسب،کاهش فشار بر روی اندام مبتلا وکمک به بهبود روند ترمیم زخم با روش های جراحی می باشد. گرچه از تمامی عوارض پای دیابتی نمی توان پیشگیری کرد، ولی با اتخاذ رویکرد صحیح در بسیاری از موارد قابل درمان بوده، و متعاقبا، کاهش موارد قطع پا محقق خواهد شد.