مقایسه نیمرخ روانشناختی بیماران تحت درمان نگهدارنده با متادون با افراد وابسته به مواد مخدر در شهر بجنورد

وابستگی به مواد مخدر افیونی، یکی از مشکلات مهم بهداشتی در ایران است و اکثر بیماران وابسته به این مواد دچار اختلالات روانی همراه نیز می باشند. پژوهش حاضر با هدف، بررسی مقایسه ی نیمرخ روانشناختی دو گروه تحت درمان با متادون و گروه وابسته به مواد مخدر انجام شد.
در این مطالعه توصیفی-تحلیلی،142 بیمار مرد وابسته به مواد مخدر و 146 نفر مرد تحت درمان نگهدارنده متادون مراجعه کننده به مراکز درمان با متادون شهر بجنورد مورد مقایسه قرار گرفتند. ابزار مطالعه، پرسشنامه SCL- 90- R بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای، تی مستقل و با نرم افزار SPSS16 و ضریب اطمینان 95% تحلیل شدند.
متغیرهای تاثیر گذار در دو گروه (سن، تحصیلات، وضعیت تاهل، مدت و نوع مصرف مواد مخدر) همگن بودند. نمره میانگین کلی نیمرخ روانشناختی گروه وابسته به مواد مخدر (56/0±1/2) و گروه وابسته به متادون (62/0±58/1)بود که اختلاف معنی داری مشاهده گردید (001/0 P<). همچنین در کلیه زیر مقیاس های تست SCL90 تفاوت معنی داری به نفع گروه تحت درمان متادون مشاهده شد.
افراد تحت درمان نگهدارنده با متادون نسبت به افراد وابسته به مواد مخدر از علائم آسیب شناختی روانی کمتری برخوردار بودند، لذا درمان نگه دارنده با متادون علاوه بر بهبود وابستگی جسمی، آسیب های روانشناختی بیماران را نیز بهبود می دهد