تاثیر عناصر اقلیمی و آلاینده ها بر روی بیماری های سکته قلبی و آسم

در مقاله حاضر با استفاده از روش های تحلیل آمار توصیفی و استنباطی به مطالعه و ارزیابی تاثیر عناصر اقلیمی و آلاینده های هوای شهر سنندج بر میزان ورودی بیماری آسم و مرگ و میر سکته قلبی پرداخته شده است. جمعیت مورد بررسی تعداد افراد مراجعه کننده به بیمارستان ها در دوره 8 ساله (2001-2008) برای بیماری آسم و تعداد مرگ و میر طی دوره 5 ساله (2004-2008) برای بیماری سکته قلبی شهر سنندج بوده است. آمارهای مربوط به آلودگی از سازمان محیط زیست (سال 2008) و آمارهای مربوط به عناصر اقلیمی (2001-2008) از سازمان هواشناسی شهر سنندج تهیه گردیده است. نتایج حاصله نشان می دهد با وجود صرف عناصر آب و هوایی، افزایش هر واحد از عناصر میانگین حداقل دما، میانگین حداکثر رطوبت نسبی و سرعت باد غالب مرگ و میر سکته قلبی را به ترتیب 16/0، 06/0 واحد افزایش و 202/0 واحد کاهش داده است؛ اما در صورت وجود آلودگی، با افزایش هر واحد در میانگین حداقل دما و حداکثر سرعت باد، احتمال مرگ و میر به ترتیب 211/0 واحد افزایش و 360/0 واحد کاهش پیدا کرده است. پس هر واحد دما با وجود آلاینده ها در منطقه 051/0 واحد بر روی مرگ و میر بیشتر تاثیر داشت. بدون وجود آلاینده ها در منطقه، میزان تاثیر متوسط حداقل رطوبت نسبی، متوسط رطوبت نسبی، متوسط سرعت باد و سرعت باد غالب به ترتیب 160/0، 141/0، 632/0- و 198/0 مقدار بر روی مراجعه کننده های بیماری آسم شهر سنندج بوده است. در صورت وجود آلاینده ها و عناصر آب و هوا به طور توام، هیچ کدام از عناصر و آلاینده ها با ورودی بیمارستانی ناشی از بیماری آسم تاثیر معنی داری را نشان ندادند. مرگ و میر سکته قلبی در هر دو جنس زن و مرد معنی دار برآورد شده است و این درجه معنی داری با افزایش سن بیشتر خود را نشان می دهد. همچنین ارتباط بین هر دو جنس و مراجعه کننده و با سن-های 0-20 و 21-40 معنی دار است؛ به عبارت دیگر برخلاف بیماری سکته قلبی، میزان آسم در سن های کمتر از 40 سال بیشتر دیده می شود. در مجموع، بیماری های سکته قلبی و آسم در شهر سنندج به ترتیب، تابع جنس و سن خاصی نیستند.