تاثیر کم خوابی بر وزن بدن؛ مروری بر شواهد موجود

چاقی یک بیماری مزمن چند علیتی پیچیده است که شایع ترین اختلال متابولیسم چربی در انسان می باشد و ناشی از تعامل عوامل ژنتیکی و محیطی است. با توجه به روند سریع رو به رشد چاقی، به نظر عوامل محیطی نقش مهم تری نسبت به عوامل ژنتیکی دارند. از بین عوامل محیطی می توان به دریافت ها و عادات غذایی، سطح فعالیت بدنی و الگو و مدت زمان خواب افراد اشاره کرد. مطالعاتی که تاکنون انجام شده اند، بیشتر به بررسی انرژی دریافتی افراد و سطح فعالیت بدنی افراد و تعادل بین آن دو پرداخته اند. با این حال الگو و مدت زمان خواب افراد از دیگر عوامل تاثیرگذار بر سیستم های فیزیولوژیکی است که کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. در مطالعه مروری حاضر، به بررسی یافته های مطالعاتی که ارتباط مدت زمان خواب و وزن بدن را در بین بزرگسالان و نوجوانان بررسی کرده اند، به تفکیک خواهیم پرداخت.
با استفاده از سیستم موتور جستجوی Pubmed مطالعاتی با طراحی های مختلف (مقطعی و Cohort) که در بین سال های 2012-1990 چاپ شده بودند، بررسی شدند.
خطر ابتلا به چاقی در بزرگسالانی که کمتر از 6 ساعت می خوابند بیشتر بود. همچنین اکثر مطالعات مقطعی در کودکان نیز نشان داده اند که کم خوابی با افزایش خطر ابتلا به چاقی همراه است. مطالعاتی که نشان داده اند کم خوابی با کاهش وزن همراه است بیشتر در بزرگسالان مسن تر انجام شده اند. محدودیت اصلی که در تمام این مطالعات به چشم می خورد، نامشخص بودن علت کم خوابی است که ممکن است به علت وقت ناکافی و یا اختلالات خواب باشد.
به نظر می رسد کم خوابی با افزایش وزن همراه باشد که این رابطه در بزرگسالان جوان و کودکان بیشتر مشهود می باشد.