اثرات آنژی پارس بر بیان برخی کموکین های گروه CXC موثر در موش صحرایی دیابتیک شده با استرپتوزوتوسین

دیابت ملیتوس با ایجاد استرس اکسیداتیو تخریب بافتی را به دنبال دارد. هدف این مطالعه بررسی اثرات آنژی پارس بر بیان برخی کموکین های گروه CXC موثر در موش صحرایی دیابتیک شده بااسترپتوزوتوسین بود.
این مطالعه تجربی بر روی 48 سر موش صحرایی نر انجام شد. القای دیابت با استرپتوزوتوسین با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم حیوانات انجام گرفت. مدت زمان 56 روز بعد از القای دیابت، موش ها به طور تصادفی به 4 گروه مساوی شامل؛ کنترل، دیابتیک بدون درمان، دیابتیک درمان شده با انسولین و دیابتیک درمان شده با آنژی پارس انسولین تقسیم شدند. حیوانات به مدت 14 روز به ترتیب تحت تزریق؛ نرمال سالین، نرمال سالین،انسولین وانسولین آنژی پارس قرار گرفتند. 24 ساعت بعد از آخرین تزریق از حیوانات خون گیری شد و میزان بیان کموکین های گروه cxcبا روش وسترن بلاتینگ اندازه گیری شد. داده ها با آزمون آماری تی تجزیه و تحلیل شدند.
میزانCXCL10 در گروه های درمانی کاهش داشت و در گروه درمانی دریافت کننده آنژی پارس توام با انسولین کاهش معنی دار بود(05/0>p). مقایسه کلی غلظت CXCL12نشان داد که غلظت این کموکاین در گروه های مختلف نسبت به گروه کنترل تغییر چندانی نداشت(05/0p).

نتیجه گیری

آنژی پارس با داشتن دو گروه عمده ترکیبات فنلی شامل 7- هیدروکسی کومارین و فلاونوییدها دارای خاصیت آنتی اکسیداتیو بوده و افزایش کموکاین ها را در اثر التهاب کنترل می کند و با ایجاد توازن بین کموکاین ها می تواند در رگ سازی موثر باشد.