مقایسه اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد با مواجهه درمانی طولانی مدت بر نشانه های تاثیر واقعه رزمندگان مبتلا به PTSD مزمن

اختلال استرس پس از ضربه به عنوان مجموعه علایمی توصیف می شوند که پس از آن که شخص رویداد آسیب زایی را مشاهده می کند، می شنود و یا درگیر آن می شود، به وجود می آیند. هدف این مطالعه مقایسه اثر بخشی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد با مواجهه درمانی طولانی مدت بر نشانه های تاثیر واقعه در رزمندگان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه مزمن بود.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 48 نفر از رزمندگانی که در بیمارستان سلمان شهر یاسوج دارای پرونده روانپزشکی بوده و تشخیص اختلال استرس پس از ضربه دریافت کرده بودند، به شیوه تصادفی انتخاب شده و به سه گروه مساوی تقسیم شدند. در دو گروه به عنوان مداخله، روش های درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد(5جلسه) و مواجهه درمانی طولانی مدت(10جلسه) اعمال شد و بر روی گروه سوم(کنترل) هیچ گونه درمانی اعمال نشد. پس از دوره درمان همان آزمون برای هر سه گروه اجرا شد. داده ها با آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و آزمون تعقیبی بنفرونی تجزیه و تحلیل شدند.
هر دو روش درمانی موجب کاهش معنی دار نشانه های تاثیر واقعه شد(001/0 =p). هم چنین نتایج حاکی از این بود که مواجهه درمانی طولانی مدت در بهبود نشانه های تاثیر واقعه موثرتر بود.
فنون مداخله ای از قبیل روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد و مواجهه در مانی طولانی مدت در در مان اختلال استرس پس از ضربه کارایی لازم را دارند، اما مواجهه در مانی طولانی مدت برتری بیشتری دارد.