بررسی فراوانی و عوامل خطر دیابت آشکار، اختلال تحمل گلوکز و اختلال قند ناشتا در بیماران مبتلا به دیابت بارداری بستری در بیمارستان امام خمینی اهواز

در اکثر زنان مبتلا به دیابت بارداری، اختلال تحمل گلوکز پس از زایمان به حالت عادی بر می گردد، ولی خطر قابل ملاحظه ای (60-30%) برای بروز دیابت آشکار در سال های بعد وجود خواهد داشت و عدم اقدام مناسب برای پیشگیری، کنترل و درمان آن، عوارض زیادی را برای مبتلایان به همراه خواهد داشت. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی دیابت، اختلال تحمل گلوکز و اختلال قند ناشتا به دنبال ابتلاء به دیابت بارداری در زنان باردار انجام شد.
این مطالعه مقطعی توصیفی در سال 1388 بر روی 110 بیماری که به دلیل ابتلاء به دیابت بارداری در بیمارستان امام خمینی اهواز بستری شده بودند، انجام شد. شاخص های آنتروپومتری اندازه گیری، نمونه خون ناشتا و یک نمونه خون دو ساعت پس از مصرف 75 گرم پودر گلوکز خوراکی برای اندازه گیری قند خون گرفته شد. بیماران به 4 گروه طبیعی، اختلال قند ناشتا، اختلال تحمل گلوکز و دیابتیک تقسیم شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) و روش های آمار توصیفی و آزمون کای اسکوئر و تی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
در بین بیماران مورد مطالعه، 46 نفر (8/41%) دیابتیک و 36 نفر (7/32 %) طبیعی بودند، 3 نفر (8/2%) اختلال تحمل گلوکز، 10 نفر (1/9%) اختلال قند ناشتا و 15 نفر (6/13%) همزمان اختلال قند ناشتا و اختلال تحمل گلوکز داشتند.بین دیابت بارداری و احتمال ابتلاء به دیابت پس از بارداری (001/0p<)، اختلال قند ناشتا (001/0p<) و اختلال تحمل گلوکز + اختلال قند ناشتا (02/0p<) ارتباط معناداری وجود داشت. بین سن بارداری در زمان دیابت بارداری و ابتلاء به دیابت و اختلال تحمل گلوکز + اختلال قند ناشتا ارتباط معنی داری وجود داشت (001/0=p). هرچه سن فرد در زمان ابتلاء به دیابت بارداری بالاتر بود، احتمال ابتلاء به دیابت پس از زایمان افزایش می یافت (03/0>p). هر چه تعداد نوزاد متولد شده با وزن بزرگتر یا مساوی 4 کیلوگرم بیشتر بود، احتمال ابتلاء به دیابت (001/0>p) و اختلال تحمل گلوکز (04/0>p) نیز بیشتر بود.
درصد قابل توجهی از بیماران مبتلا به دیابت بارداری در پیگیری پس از زایمان، به دیابت یا پره دیابت مبتلا می شوند، لذا پیگیری سالانه توصیه می شود.