بررسی همبستگی حمایت اجتماعی، احساس تنهایی و رضایت از زندگی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال 1389

انسان به عنوان یک موجود اجتماعی در زمینه ای از روابط مختلف زندگی می کند و این روابط در شکل گیری هویت و شخصیت فرد موثر می باشد. روابط اجتماعی رضایت بخش برای برخورداری از سطح سلامت جسمی و روانی مناسب حیاتی است و با توجه به وابستگی انسان به این گونه روابط، تعجب برانگیز نیست که میزان حمایتهای دریافت شده از سوی خانواده و دوستان و احساس تنهایی از مهمترین پیش بینی کننده های سلامت روان باشد. هدف از این مقاله تعیین همبستگی حمایت اجتماعی ادراک شده و احساس تنهایی با رضایت از زندگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان است.

در این پژوهش مقطعی، 226 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال 1388 به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و با استفاده از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده، مقیاس احساس تنهایی و مقیاس رضایت از زندگی بررسی شدند. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS 16 با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

تعداد 226 دانشجو (120 نفر پسر و 106 نفر دختر) در این مطالعه شرکت کردند. اکثر دانشجویان مجرد (91%) و ساکن خوابگاه (95%) بودند. همبستگی معنی داری بین رضایت از زندگی و میزان احساس تنهایی دانشجویان وجود داشت (05/0 p<). همچنین یافته ها نشان داد دانشجویانی که حمایت اجتماعی کافی و مناسب از سوی خانواده و دوستان دریافت می کردند بیشتر از زندگی رضایت داشتند و کمتر از احساس تنهایی رنج می بردند (05/0 p<).

با توجه به اینکه وجود حمایت اجتماعی مناسب سبب کاهش میزان احساس تنهایی و افزایش رضایت از زندگی می شود و یکی از پیش بینی کننده های سلامت است، باید تمهیداتی برای افزایش دریافت حمایت اجتماعی از سوی خانواده و دوستان فراهم گردد. همچنین لازم است که با توانمند سازی دانشجویان در کسب مهارتهای ارتباط اجتماعی مناسب، به ارتقای سلامت روان آنها کمک کرد.