بررسی تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت سینوویوم انسان به سلول های شبه عصبی در محیط آزمایشگاه

سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از سینوویوم می توانند در محیط کشت تک لایه با روند پیری کند و نگهداری قابلیت های تمایزیشان به چندین رده به شکل وسیعی گسترش یابند. با تشخیص توانایی های بالای سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از سینوویوم، تمایز نورونی این سلول ها مورد بررسی قرارگرفته است.
سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت سینوویوم از مفصل زانوی بیماران با مشکل پارگی رباط صلیبی قدامی و بیماری کیست پشت زانویی جداسازی شدند. این سلول ها با غلظت های مختلف سرم گاوی و محیط کشت ((Dubleco''s Modified Eagles Media DMEM تکثیر یافتند. رنگ آمیزی آلیزارین رد و اویل رد برای بررسی بنیادی بودن سلول ها انجام شد. سپس در محیط آزمایشگاه سلول ها با بتا مرکاپتو اتانول و رتینوئیک اسید القا شدند. آزمایش واکنش زنجیره ای پلی مراز نسخه برداری معکوس (RT-PCR) برای بررسی بیان ژن های اختصاصی سلول های استئوسیتی و آدیپوسیتی و اثبات حضور ژن های نورونی انجام شد.
تحلیل ژنی حاکی از بیان شدن ژن های اختصاصی رده های آدیپوسیتی و استئوسیتی بود. همچنین با القای نورونی، سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از سینوویوم به انواع مختلفی از سلول های نورونی متمایز شدند. آزمایش RT-PCR، توصیف کننده سطوح mRNA کد شده برای نوروفیلامنت حد واسط و انولاز خاص نورونی در سلول های القا شده بود.
در مجموع به نظر می رسد بافت سینوویوم که در بیش تر عمل های جراحی زانو قسمتی از آن کنده و دور ریخته می شود، می تواند به عنوان منبعی غنی از سلول های بنیادی مزانشیمی در پروتکل های سلول درمانی و نیز مهندسی بافت مورد استفاده قرار گیرد. القای سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از سینوویوم با مواد القایی از قبیل بتا مرکاپتو اتانول و رتینوئیک اسید می تواند سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت سینوویوم را به شکل موثری به سلول های شبه عصبی متمایز کند.