همبستگی خودکارآمدی و راهبردهای مدیریت تعارض در پرستاران

خودکارآمدی قضاوت فرد در مورد توانایی هایش برای انجام یک عمل می باشد. تجارب تسلط بر امور موثرترین منبع برای ایجاد حس خودکارآمدی قوی در افراد است. شیوه تصمیم گیری افراد در هنگام مواجهه با تعارض می تواند سازنده یا مخرب باشد. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی خودکارآمدی و راهبردهای مدیریت تعارض در پرستاران بیمارستان مرکزی نفت تهران انجام گرفته است.
در این پژوهش توصیفی-همبستگی، 91 پرستار به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی پژوهشگر ساخته اطلاعات جمعیت شناسی، «مقیاس خودکارآمدی عمومی شوارتزر و جروسلم» «GSE-10: Generalized Self-Efficacy Scale، Schwarzer & Jerusalem» و «ابزار مدیریت تعارض ارتباط سازمانی پوتنام و ویلسون Wilson» «Organizational Communication Conflict Instrument، Putnam & استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 صورت گرفت.
طبق نتایج حاصله، میانگین امتیاز خودکارآمدی پرستاران 82/29 و میانگین نمره راهبردهای مدیریت تعارض به ترتیب میزان کاربرد شامل: راهبرد راه حل گرایی (85/4)، راهبرد عدم مقابله (88/3) و راهبرد کنترل (39/3) بوده است. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین متغیر خودکارآمدی و راهبرد مدیریت تعارض راه حل گرایی همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد (04/0P=)، اما بین متغیر خودکارآمدی با راهبردهای مدیریت تعارض عدم مقابله و راهبرد کنترل همبستگی آماری معنی داری وجود نداشت.
نتایج حاصل از انجام این مطالعه نشان داد که بین خودکارآمدی و راهبردهای اثربخش مدیریت تعارض همبستگی وجود دارد. برگزاری کارگاه های آموزشی در زمینه خودکارآمدی و آشنایی با روش های مدیریت تعارض، برای پرستاران پیشنهاد می گردد.