بررسی دقت رادیوگرافی دیجیتال تفریقی در تشخیص پوسیدگی های ثانویه در دندانهای مولر دائمی

بدلیل محدودیت های رادیوگرافی معمولی در تشخیص پوسیدگی های ثانویه، این مطالعه با هدف تعیین قدرت رادیوگرافی Digital Subtraction درتشخیص پوسیدگی های ثانویه انجام شد.

مطالعه با طراحی تشخیصی بر روی 40 دندان مولر دائمی سالم که در محلول فرمالین 10 درصد نگهداری شده بود انجام شد. 80 حفره کلاس دو استاندارد در سطوح مزیال و دیستال دندانها ایجاد و با آمالگام ترمیم شد. دندانها توسط پوتی در فیلم نگهدارxcp ثابت شدند و تصاویر دیجیتال اولیه از هر دندان تهیه و در حافظه دستگاه ذخیره گردید. سپس پوسیدگی ثانویه توسط فرز روند 1 به عمق 1 میلیمتر در دیواره لثه ایجاد شده، توسط موم قرمز ترمیم شد. از دندانها مطابق تابش اولیه تصویر دیجیتال گرفته و تصاویر در حافظه دستگاه ذخیره شد. بعد از بررسی تصاویر توسط متخصصین، نتایج آماری با استفاده از نرم افزار (16) spss بررسی شد و شاخص های پنج گانه تشخیصی محاسبه شد.

PPV (ارزش پیش بینی مثبت) و) NPV(ارزش اخباری منفی) حساسیت و ویژگی به ترتیب، در ناحیه مزیال 6/71%، 4/75%، 6/69% و 2/77% و در ناحیه دیستال 77%، 87% و 86%، 45/79% محاسبه گردید. درناحیه مزیال میزان خطای تشخیص DSR (2/26%) نسبت به ناحیه دیستال (4/17%) بیشتر بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود. (001/0>P)

به نظر می رسد استفاده از رادیوگرافی Digital subtraction در تشخیص پوسیدگی های ثانویه به خصوص در سطح دیستال دندان مفید است.