تاملی در شکل و فرم شعر صفارزاده از منظر آشنایی زدایی

«فرمالیست ها به جای بررسی محتوای یک اثر، بر فرم آن تاکید داشتند و هرگز به این مساله معتقد نبودند که فرم وسیله بیان محتوا است بلکه از نظر آنان محتوا، بستری را برای اعمال فرمی خاص پدید می آورد». بر همین اساس، نگارنده در این نوشتار بعد از بیان مقدمه ای نظری درباره فرم، به بررسی عملیاتی فرم اشعار صفارزاده، به روش کتابخانه ای پرداخته است. این تحقیق بر روی دفاتر دیدار صبح، روشنگران راه، طنین در دلتا، مردان منحنی و هفت سفر انجام گرفته است. صفارزاده به روایت اشعارش، به فرم های تازه یا تغییر فرم در اشعارش توجه داشته و این کار را بیشتر برای حفظ فرم ذهنی یا درونی در پیش گرفته است. وی با این روش توانسته کلامش را از ریتم یکنواخت خارج کند و تازگی را به ارمغان آورد. در اشعارش بارزترین نوع ساخت، برش های درون مصراعی و شعرکانکریت است که باعث دیداری شدن شعرش شده است.