فروغ تجلی (بازتاب اندیشه ها و مفاهیم دینی و مذهبی در اشعار فروغ فرخ زاد)

فروغ فرخ زاد شاعر معروف معاصر بسیار با احساس ودارای طبعی روان و زبانی ساده و گیرا بود. او نیز هم چون بسیاری از شاعران پیشین مانند سنایی و ناصرخسرو دارای دو دوره حیات شاعری بود. در دوره نخست بیشتر از عواطف و احساسات شخصی خود سخن می گفت اما در دوره دوم که همراه با آگاهی و تعهد بود، به خواسته ها و مشکلات جمعی بیشتر توجه کرد و با زبانی متفاوت به بازگو کردن آنها پرداخت. گروهی گمان می کنند وی علیه تفکر دینی عصیان ورزیده است و خواندن اشعار او را به ویژه برای جوانان مضر می دانند؛ حال آنکه او نیز مانند بسیاری از شاعران بزرگ گذشته هم چون حافظ درد دین دارد و با زهد دروغین و ریا و ریاکاران مخالف است و نه با دین و تفکر دینی. خداگرایی، کمال جویی، شور و اشتیاق به حرکت، تلاش برای پیوستن به نور و جاودانگی، مرگ اندیشی و نوع نگرش بهخداوند و جهان هستی از نکات برجسته ای است که می توان با تامل در اندیشه و سخنان فروغفرخ زاد بدان دست یافت.
این نوشتار به بیان بازتاب اندیشه های دینی، مذهبی و عرفانی فروغ فرخ زاد در اشعار وی می پردازد.