شیوع پرخاشگری و برخی عوامل مرتبط با آن در دانش آموزان مدارس راهنمایی شهر بیرجند (سال 89-1388)

نوجوانی یکی از مهمترین دوره های سنی است و نوجوانان از آسیب پذیرترین گروه های اجتماعی هستند. ایجاد هیجان های شدید به دنبال تغییرات جسمانی، روانی و شناختی در نوجوانان، ممکن است منجر به پرخاشگری آنان شود. تحقیق حاضر با هدف ارزیابی پرخاشگری و برخی عوامل مرتبط با آن در مدارس راهنمایی شهر بیرجند انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 750 دانش آموز، به روش طبقه ای تصادفی انتخاب و بررسی شدند. برای انجام تحقیق از پرسشنامه جمعیت شناختی و آزمون پرخاشگری Buss و Perry استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی و استنباطی شامل آزمون های تی مستقل و تحلیل واریانس در سطح معنی داری 05/0 α< تجزیه و تحلیل شدند.
1/54% از دانش آموزان پسر و 8/52% از دانش آموزان دختر، پرخاشگر بودند. تفاوت معنی داری بین میانگین نمره پرخاشگری و جنس وجود داشت (007/0 P=) ولی بین پرخاشگری دانش آموزان و شاخص های شغل پدر و مادر، تحصیلات پدر و مادر، معدل نیم سال گذشته و رتبه تولد، تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین مدت زمان استفاده از تلویزیون و رایانه با پرخاشگری دانش آموزان (001/0 P<) و نیز بین پرخاشگری و عادت ماهیانه در دختران رابطه معنی داری وجود داشت (001/0 P<).
بر اساس نتایج این تحقیق، میزان پرخاشگری در دانش آموزانی که وقت بیشتری صرف تماشای تلویزیون می کنند، بیشتر است و توجه به آن می تواند در برنامه ریزی های بهداشت و روان این گروه موثر باشد.