استفاده از تری متیل کایتوزان در تجویز داخل بینی DNA کدکننده c70e-HSP2M در مدل موشی

شیوع آنفلوانزا در سطح جهانی خطری بالقوه برای بهداشت عمومی در دنیا است. واکسن های مخاطی قادرند سیستم ایمنی عمومی و مخاطی را تحریک کرده و موجب تولید آنتی بادی های IgG و IgA درمخاط شوند، و به این ترتیب دو لایه محافظت در برابر عوامل عفونی نظیر ویروس آنفلوانزاایجاد می شود. سطح مخاطات پوشیده از موکوس می باشد که به طور پیوسته طی مکانیسمی به نام پاکسازی مخاطی مژه ای ازسطح مخاط پاک شده و لایه موکوس جدید جایگزین می گردد. بدین ترتیب آنتی ژن تجویز شده از طریق داخل بینی فرصت کمی برای نفوذ به مخاط و تحریک سیستم ایمنی را دارد.
در این مطالعه اثر تری متیل کایتوزان به عنوان حامل موثر برای DNA کدکننده c70e/HSP2M در تجویز داخل بینی در موش مورد بررسی قرار گرفت.
ژن e2M حراست شده ویروس آنفلوانزا که قادر به ایجاد ایمنی متقاطع در بین گونه های مختلف می باشد، در وکتور 3.1 pcDNA با قسمت 70c-terminal HSP متصل شده و پس از کپسوله شدن با یکی از مشتقات کایتوزان به نام تری متیل کایتوزان ازراه داخل بینی تجویز شد. پس از کپسوله شدن پلاسمید ویژگی های فیزیکی ذرات حاصل توسط دستگاه (Malvern Instruments، UK) 3000 ®Zetasizer بررسی شدند.
ذرات تولیدی دارای اندازه حدود nm 90-120 بوده و دارای بار سطحی مثبت بودند. تجویز پلاسمید c70e/HSP2M به صورت کپسوله با TMC موجب تولید آنتی بادی IgG در گردش علیه e2M شد که میزان آنتی بادی تولیدی تفاوتی معنادار نسبت به تجویز c70e/HSP2M بدون TMC و e2pcDNA/M داشت.
نتیجه گیری نهایی: در این تحقیق نشان داده شد که کپسوله کردن c70e/HSP2M در TMC موجب تقویت تحریک سیستم ایمنی هومورال بر علیه c70e/HSP2M شده بدون آنکه تاثیر منفی بر خاصیت کمک ایمن c70HSP داشته باشد.