بررسی عوامل موثر بر احساس امنیت اجتماعی در شهرها (مطالعه موردی: شهر کرمان)

با رشد و توسعه شهرنشینی و گسترش کلان شهرها و پیچیده تر شدن روابط اجتماعی شهروندان در شهرها، مفهوم امنیت در شهرها، از حالت اولیه و جنبه های فیزیکی محسوس خارج شده و ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را در بر گرفته است؛ رشد و گسترش ناامنی در شهرها با مطرح شدن پیچیدگی فن آوری و تقسیم کار اجتماعی بیش از توسعه فیزیکی شهرها بوده و این امر احساس امنیت و آسایش و رفاه شهروندان را مورد تهدید قرار داده است.
پژوهش حاضر با استفاده از روش میدانی و تکنیک پیمایش به دنبال پاسخ به این سوال اصلی است که مهم ترین عوامل موثر بر احساس امنیت اجتماعی در شهرها کدامند؟ جامعه آماری در این تحقیق همه شهروندان 20 سال به بالای شهر کرمان هستند که یک نمونه 530 نفری به عنوان حجم نمونه مورد بررسی قرار گرفته اند. برای بررسی میزان امنیت اجتماعی از مقیاس نانلی(1967) استفاده شده است؛ براین اساس، وضعیت هر دو متغیر امنیت مالی و امنیت جانی در بین شهروندان شهر کرمان (بر اساس میانگین ها) در طیف نسبتا مطلوبی می باشد. یافته ها حاکی از آن است که در بین شهروندان شهر کرمان، بین متغیرهای فضای فیزیکی شهر (r = 0.471)، فضای اجتماعی شهر (r=0.419)، مشاهده تلویزیون داخلی (r= 0.572)، گوش کردن به رادیو داخلی (r=0.443)، استفاده از اینترنت (r=0.332)، پایگاه اقتصادی – اجتماعی (r=0.613)، سن (f=9.15) و جنس زن (t=4.19) و جنس مرد (t=4.26)، با میزان احساس امنیت رابطه معناداری وجود دارد ولی بین وضعیت بومی یا غیر بومی بودن شهروندان و احساس امنیت رابطه معناداری مشاهده نشده است.