بررسی هیستوپاتولوژیکی اثر استعمال سیگار بر لثه آزاد بیماران مبتلا به پریودنتیت متوسط تا پیشرفته

استعمال سیگار به عنوان یک ریسک فاکتور برای پیشرفت بیماری پریودنتال شناخته می شود با توجه به کمتر بودن علائم بالینی التهاب و خونریزی در حضور بیماری پریودنتال در سیگاری ها نسبت به غیرسیگاری ها و با توجه به نتایج متناقض مطالعات انجام شده راجع به تغییرات ایجاد شده در اپیتلیوم و نسج همبندی لثه توسط استعمال سیگار، این مطالعه با هدف ارزیابی ضخامت اپیتلیوم آزاد و سالکولار، کراتینیزاسیون سطح آنها و بررسی عروق خونی در نسچ همبندی لثه مبتلا به پریودنتیت متوسط تا پیشرفته در دو گروه سیگاری و غیر سیگاری انجام پذیرفت.
در این مطالعه مقطعی، نمونه های بافتی از لثه پالاتال 60 بیمار مبتلا به پریودنتیت متوسط تا پیشرفته (30 فرد سیگاری و 30 فرد غیر سیگاری) برداشته شد. سپس اسلایدهای میکروسکوپی به دست آمده از بلوکهای پارافینه نمونه های مذکور، تصویر برداری شد. تصاویرتوسط نرم افزاز آنالیز تصویری (Analysis-SL-Starter) از نظر ضخامت اپیتلیوم آزاد و سالکولار، کراتینیزاسیون سطح آنها و بررسی عروق خونی در نسچ همبندی لثه بررسی شدند. اطلاعات توسط نرم افزار آماری 17 SPSS و تستهای آماری, Mann-Whitney Test,Pearson correlation,t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و 05/0 p≤معنی دار در نظر گرفته شد.
بررسی های هیستوپاتولوژیکی ارتباط معناداری بین استعمال سیگار با Clinical Attachment Loss (048/0p=) ضخامت کراتینیزاسیون سطح خارجی لثه (020/0(p=، میانگین ضخامت اپیتلیوم داخلی (001/0>p) و خارجی (023/0 (p=لثه آزاد نشان دادند که در تمامی موارد در سیگاری مقادیر بیشتری از متغیرهای مذکور دیده شد. البته تراکم عروقی در لثه افراد غیر سیگاری بیشتر بود (002/0p=) کلاژنیزه بودن بافت همبندی نیز به طور معنی داری در افراد سیگاری نسبت به افراد غیرسیگاری بیشتر مشاهده شد (001/0(p<.
به نظر می رسد که کاهش علائم بالینی التهاب در بافت لثه ای افراد سیگاری در مقایسه با غیر سیگاری ناشی از تغییرات ایجاد شده در اپی تلیوم و نسج همبندی لثه ناشی از استعمال سیگار باشد.