پرورش مهارت های تفکر خلاق با رویکرد حل مساله در برنامه درسی دانشجویان

اکنون که انسان ها با دگرگونی های فزاینده ای روبه رو هستند، تنها کسانی موفق اند که توانایی حل خلاقانه مسائل را دارند. از طرفی خلاقیت مفهومی است که با عواملی مانند تدریس و تحصیل مرتبط است. این موضوع برای دانشجویان که در مرز بین دنیای رسمی کار و دنیای نیمه رسمی تحصیل، هستند اهمیت زیادی دارد. هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی روش تدریس حل مسئله بر تفکر خلاق (مولفه های تفکر خلاق) در بین دانشجویان رشته مدیریت دولتی دانشگاه هوایی شهید ستاری است. این پژوهش از نوع شبه تجربی دو گروهی با گروه آزمایش و کنترل و همچنین اخذ پیش آزمون –پس آزمون و آزمون مکرر (ویژه گروه آزمایش) است. جامعه این پژوهش تعداد 150 نفر دانشجو بوده که از این میان به روش تصادفی ساده دو گروه 20 تایی انتخاب گردیده است. پرسش نامه مورد استفاده نیز پرسش نامه خلاقیت سنج عابدی(1363) بوده است.
در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها، از دو دسته روش آماری آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده گردید. از آزمون T برای مقایسه تفاوت میانگین پیش آزمون و پس آزمون در گروه مستقل و گواه و همچنین آزمونT همبسته برای مشخص گردیدن رابطه بین مولفه های تفکر خلاق در دو گروه نسبت به همدیگر و هر گروه نسبت به خودش در قبل و بعد از آزمون، با به کارگیری نرم افزار SPSS استفاده شده است. در بررسی ها مشخص گردیده است که روش تدریس حل مسئله سبب افزایش تفکر خلاق (مولفه های تفکر خلاق) در بین دانشجویان گروه آزمایش نسبت به گروه گواه گردیده است، و اختلاف معناداری بین دو گروه آزمایش و گواه در زمان پس آزمون وجود دارد، از طرفی نتایج آزمون مکرر نیز مشخص نموده است که تاثیر روش تدریس حل مسئله بعد از یک ماه از زمان اخذ پس آزمون در گروه آزمایش همچنان (با اندکی افت) ماندگار است. یافته های این پژوهش تاکید دارد که روش تدریس حل مسئله سبب افزایش تفکر خلاق می شود.