گروه های تحت حمایت در قبال جنایت نسل زدایی در پرتوی اسناد و رویه قضایی بین المللی

جنایت نسل زدایی یکی از جنایات بزرگی است که برای اولین بار در «کنوانسیون منع و مجازات نسل زدایی» (1948) به صورت مستقل رسما پیش بینی گردید. طبق ماده 4 کنوانسیون مذکور، جنایت نسل زدایی در قالب پنج فعل مجرمانه به قرار زیر قابل وصف است:1. قتل اعضای گروه2. ایراد صدمه جدی به تمامیت جسمانی یا روانی اعضای گروه3. قرار دادن عمدی گروه در معرض شرایط حیاتی ای که به زوال مادی کلی یا جزئی آن منتهی گردد.
4. اقداماتی که به منظور جلوگیری از تولید نسل صورت می گیرد.
5. انتقال اجباری کودکان یک گروه به گروه دیگر.
نسل زدایی به عنوان شدیدترین و وخیم ترین جنایت بین المللی که در شمار جرایم احصایی در اساسنامه دیوان کیفری بین المللی قرار گرفته است از معدود جنایاتی است که شرایط ارتکاب، نوع قربانیان (مجنی علیه) و اثبات آن بسیار پیچیده و تاکنون به ندرت دادگاه های کیفری بین المللی قادر به صدور حکم نسل زدایی علیه متهمان به این جنایت شده اند.
یکی از ابعاد پیچیده نسل زدایی، شناسایی گروه های مورد حمایت و به عبارت دیگر، افراد قربانی (مجنی علیه) این جنایت می باشد. از نظر اساسنامه دیوان کیفری بین المللی، نسل زدایی صرفا در مورد چهار گروه شناسایی شده یعنی گروه های ملی، قومی، نژادی و مذهبی قابل تعقیب است که تعریف و ویژگی های هر یک از این گروه ها در سطح بین المللی و سطح داخلی می تواند تفاوت های چشمگیری داشته باشد.
لذا شناخت گروه های تحت حمایت و ویژگی های آنها از دیدگاه حقوق بین الملل به دولت ها کمک می نماید تا با در نظر گرفتن قوانین داخلی و همچنین بافت اجتماعی و سیاسی خود موضع مناسبی درخصوص الحاق به اساسنامه دیوان کیفری بین المللی اتخاذ نمایند.