پیش شرطی کردن سلول های بنیادی مزانشیمال با غلظت های بهینه H2O2 به منظور افزایش بقای سلولی و افزایش مقاومت در برابر استرس های اکسیداتیو

مطالعه ها بر روی سلول های مزانشیمال پیوندی نشان داده اند که شرایط نامساعد محیط بافت از جمله حضور رادیکال های آزاد اکسیژن و سایتوکاین های التهابی، قسمت اعظم آن ها را در روزهای ابتدایی پس از پیوند از بین می برد. به منظور رفع این مشکل، در این مطالعه اثر پیش شرطی کردن سلول های مزانشیمال با H2O2 به منظور افزایش مقاومت آن ها در برابر شرایط اکسیداتیو کشنده بررسی شد.
در یک مطالعه تجربی، سلول بنیادی مزانشیمی مغز استخوان با استفاده از فایکول جداسازی و پاساژ چهارم انتخاب شد. سلول های پاساژ چهارم با غلظت های مختلف H2O2 طی زمان های متفاوت، مجاور و انکوبه شدند. سپس سلول ها ریکاور شده و در شرایط معمول کشت سلول قرار گرفتند. در نهایت سلول های پیش شرطی شده تحت شرایط کشنده قرارگرفتند. پس از انجام این مراحل، میزان سلول های زنده با استفاده از رنگ آمیزی تریپان بلو و روش MTT مورد بررسی قرار گرفت. پس از انجام مراحل پیش شرطی و القای آپوپتوز، به منظور بررسی تاثیر پیش شرطی کردن در قابلیت تمایز سلول های بنیادی و بنیادی بودن آن ها، سلول های پیش شرطی شده، به رده سلولی استئوسیت تمایز داده شدند.
نتایج نشان دادند که پیش شرطی کردن سلول های مزانشیمی با H2O2 موجب افزایش بقا و مقاومت آن ها در برابر استرس های اکسیداتیو کشنده در مقایسه با سلول های کنترل پیش شرطی نشده، می شود بدون این که تاثیر منفی در قابلیت تمایز آن ها داشته باشد.
پیش شرطی کردن سلول های مزانشیمال با غلظت های بهینه H2O2، بقای آن ها را در برابر استرس های اکسیداتیو افزایش داده و ممکن است منجر به پیشبرد کارایی درمان سلولی شود.