شعر وطن در اشعارمحمود سامی بارودی و ملک الشعراء بهار

دوران معاصر شاهد تغییراتی بنیادین در دو کشور مصر و ایران بود، از مهمترین آنها جنبش احیاگرانه سیاسی-اجتماعی است که در زندگی و دوران جدید این دو کشور ظهور کرد و باعث شد ادیبان نیز با موضوعات زمانه و سرنوشت ملت خود همگام شوند.از برجسته ترین شاعران این دوره می توان به «محمود سامی بارودی» و «ملک الشعراء بهار» اشاره کرد. در این گیر و دار سیاسی و اجتماعی جدید؛ موضوعاتی نو شکل گرفت که موضوع وطن را در راس مضامین مشترک دو شاعر قرار داد. بنابراین شعر وطنی آنها دارای ویژگی های است که در برخی موارد با یکدیگر مشابهت دارند.اما مهمترین ویژگی های متمایزکننده شعرهای وطنی دو شاعر مذکور عبارتند از: انتخاب اسلوب زبانی کلاسیک و روش قدیم ادب به عنوان شیوه ای ثابت در قصیده های شعری و وحدت موضوعی بگونه ای که وطن در قصائد آنها به دیدگاهی غالب بدل شده است؛ چنانکه دو شاعر اندیشه های وطنی خود را با صراحت بیانی مطرح می کنند تا احساسات قومی مردم را برانگیزند و علاوه بر آن در مواضع فخر به وطن و یادآوری ایام غفلت؛ مردم را با لحنی حماسی مخاطبه کنند؛ اما درباره زیبایی تصویری در شعر حسی، به خیال تفسیری و در شعر عاطفی به خیال ابتکاری روی آوردند. هر دو شاعر در زمینه پرداختن به وطن دینی از اندیشه سید جمال الدین اسد آبادی؛ یعنی مقاومت در برابر ستمکاران و دفاع از آزادی، استقلال و اتحاد متاثر گشته اند. این تحقیق به شیوه توصیفی-تحلیلی با تمرکز بر شعرهای وطنی دو شاعر، تاثرات جنبش احیاگرانه بر دو کشور و شعر دو شاعر را نشان می دهد.