مطالعه جامعه شناختی سنت گرایی فرهنگی در آثار جلال آل احمد

این نوشتار بر آن است تا از دیدگاه جامعه شناسی ادبیات، سنت گرایی فرهنگی را در آثار جلال آل احمد در جامعه ایران بررسی نماید. برای بررسی تخصصی از نظریه های «لوسین گولدمن» و «امیرحسین آریان پور» بهره برداری شده است. بنابراین از منظر ساختارگرایی تکوینی(گولدمن)، و درباره دینامیسم یا پویایی شخصیت هنری هنرمند به همراه نگرش استاتیک با تاکید بر طبقه عوام و خواص با دو خصلت واقع گرایی و واقع گریزی از (نظر آریان پور) استفاده شده است. با بررسی فرضیه های تحقیق نتایجی ارزنده به دست آمده است. طبقه اجتماعی و فراز و نشیب های زندگی هنری و اجتماعی جلال آل احمد در نگرش او نسبت به سنت و فرهنگ تاثیر داشته است.
مهم ترین مرحله گزینش سنت و فرهنگ از سوی جلال آل احمد مرحله سوم زندگی وی می باشد که با شعار بازگشت به خویشتن و احیاگری، رجوع به سنت ها و فرهنگ ملی مذهبی جامعه ایران را مد نظر قرار داد.
اقشار و طبقات اجتماعی ایران با توجه به شرایط اجتماعی و تحولات سیاسی و اقتصادی عصر پهلوی و مهم ترین اقدامات حکومت وقت(مدرنیزاسیون) بیش ترین گرایش را به فرهنگ غرب و هرچه غربزده شدن داشته است. از سوی دیگر عجیب است که تمایل به خرافات و باورهای غیردینی نیز در بعضی از اقشار و طبقات از جمله قشرهای روستایی به ویژه زنان و یا حتی روحانیون سنتی دیده می شود.