نگاه وحی به شاعر، با تکیه بر سوره شعراء

آیات 224-226 سوره شعراء به شاعرانی پرداخته که پیروی گمراهان از آنان، سرگردانی در هر کوی و برزن و سخن بدون عمل را از ویژگی های آنان برشمرده است. این آیات شریفه برای برخی، این شبهه را به وجود آورده است که در قرآن شاعران نکوهش شده اند و با شعر و شاعری مخالفت شده است. این پژوهش، به بررسی و نقد این شبهه و پاسخ به این سوال می پردازد که نظر صحیح قرآن در مورد شاعران چیست؟ توجه به تخصیص آیه پایانی سوره شعراء، فضای سیاه شعر در زمان نزول، شعر به عنوان گونه ای از کلام، بزرگداشت شاعران در احادیث پیامبر (ص) و امامان معصوم علیهم السلام و همچنین بدست دادن تفسیر صحیح از آیات مورد بحث، مولفه هایی هستند که نگارندگان به منظور روشن شدن بحث به آنها پرداخته اند.
حاصل کلام اینکه قرآن نه تنها شاعران را به صورت موجبه کلیه نکوهش نمی کند، بلکه رسالت های مهمی نیز برای آنها قرار داده که از جمله آنها سرودن اشعار با درون مایه های توحیدی، موعظه و دعوت مردم به حق است.