امکان سنجی اجرای مدیریت عملکرد براساس مدل بالدریج در دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1390

امروزه موضوع اصلی در تمام تجزیه وتحلیل های سازمانی، عملکرد است و بهبود آن مستلزم اندازه گیری و مدیریت است و از این رو سازمانی بدون نظام مدیریت عملکرد قابل تصور نمی باشد. هدف این پژوهش شناخت دیدگاه پرسنل دانشگاه اعم از مدیران و کارکنان در مورد اجرای مدیریت عملکرد براساس مدل بالدریج و فهم تفاوت های دیدگاه های آنها می باشد در این پژوهش تفاوت دیدگاه دانشکده ها و معاونت ها و همچنین تفاوت دیدگاه مردان و زنان نیز مورد بررسی قرار گرفت. روش این پژوهش از حیث هدف کاربردی و از حیث روش کمی و از نوع توصیفی پیمایشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل دو جامعه مدیران و کارکنان می باشد که در سال 1390 در قسمت های مختلف دانشگاه مشغول به کار می باشند. برای انتخاب نمونه کارکنان از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و برای انتخاب نمونه مدیران از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد و نهایتا 18 حوزه در دانشگاه مشخص شد و به نسبت کارکنان هر حوزه نمونه نیز به همان نسبت انتخاب گردید. ابزار گردآوری داده ها یک پرسشنامه 35 گویه ای است که براساس مدل بالدریج ساخته شده و روایی و پایایی آن مجددا مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور تجزیه تحلیل داده ها از روش های توصیفی و همچنین آزمون t با ارزش ثابت، اندازه گیری مکرر، تحلیل واریانس چندگانه و آزمون های تعقیبی استفاده شد. نتایج نشان داد که به طور کلی دانشگاه فردوسی مشهد نمره مناسبی از مدل بالدریج دریافت نمود، یعنی چیزی حدود 55 درصد نمره کل را به دست آورد، همچنین میان امکان اجرای مولفه های 6 گانه مدیریت عملکرد از دیدگاه مدیران تفاوت معناداری وجود ندارد و این در حالی است که از دیدگاه کارکنان تفاوت معناداری بین مولفه های مدیریت عملکرد وجود دارد.