اثر تراکم گیاهی و مصرف مقادیر کاهش یافته دو علف کش پس رویشی بر زیست توده علفهای هرز پهن برگ و عملکرد و اجزای عملکرد سورگوم جارویی در منطقه میانه

به منظور بررسی اثر تراکم گیاهی و مصرف دو علف‎کش پس رویشی بر عملکرد جارو در سورگوم جارویی، آزمایشی در سال 1390 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه میانه اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل تراکم کشت سورگوم جارویی در سه سطح 17، 24 و 31 بوته در متر مربع و مصرف دو تیمار علف‎کش توفوردی+ ام سی پی آو بروموکسینیل + ام سی پی آدر دز توصیه شده (5/1 لیتر درهکتار)، 20 درصد دز کاهش یافته (2/1 لیتر در هکتار) و 40 درصد دز کاهش یافته (9/0 لیتر در هکتار) بودند. برای هر تراکم یک شاهد وجین نیز در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که زیست توده علف های هرز با افزایش تراکم گیاه کاهش یافت و دز توصیه شده بروموکسینیل + ام سی پی آدر اکثر مراحل نمونه‎برداری موثرترین تیمار علف‎کشی بود. هم‎چنین، با افزایش تراکم کاشت، تعداد و وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه و خوشه در سورگوم جارویی افزایش پیدا کرد. عملکرد جارو و تلاش زادآوری با افزایش تراکم به طور قابل توجهی افزایش یافت. بیشترین افزایش در عملکرد جارو از کاربرد بروموکسینیل+ ام سی پی آو توفوردی + ام سی پی آدر دز توصیه شده به دست آمد. اثر دز توصیه شده و دز 20 درصد کاهش یافته بروموکسینیل+ ام سی پی آبر بهبود عملکرد جارو از لحاظ آماری مشابه بود. با توجه به نتایج به دست آمده، برای مهار علف های هرز و بهبود عملکرد جارو در منطقه، تراکم کاشت 31 بوته در متر مربع و مصرف علف‎کش بروموکسینیل + ام سی پی آبا 20 درصد دز کاهش یافته توصیه می شود.