مقایسه اثر فعالیت جسمانی با شدتهای مختلف بر شیوه های توجهی دختران و پسران

هدف از این تحقیق مقایسه اثر سه نوع تمرین با شدت‌های زیاد، متوسط و سبک بر شیوه‌های توجهی در پسران و دختران بود. روش تحقیق: 30 نفر از دانشجویان پسر و دختر داوطلب رشته تربیت بدنی با دامنه سنی 25-19 سال به روش تصادفی ساده انتخاب و در این تحقیق شرکت کردند. شرکت‌کنندگان تمرین را با سه شدت: سبک به مدت 5 دقیقه، متوسط به مدت 5 دقیقه و زیاد (تا رسیدن به واماندگی یا ضربان قلب 186 ضربه در دقیقه) بر روی دوچرخه کارسنج انجام دادند. از شرکت‌کنندگان خواسته شد در حین فعالیت افکار جاری در ذهنشان را به صورت جمله و عبارت بیان کنند و آزمونگر صدای آنها را ضبط می‌کرد. پس از انجام آزمون، افکار شرکت‌کنندگان بر اساس سیستم طبقه‌بندی افکار شومر به دو دسته گسسته و پیوسته تقسیم شد. داده‌ها با استفاده از آزمون غیر پارامتریک خی دو تحلیل شدند.

نتایج نشان داد با افزایش شدت تکلیف جهت توجه از گسسته به سمت پیوسته در حال تغییر می‌باشد. در مرحله تمرین سبک، تفاوت بین افکار معنی‌دار بود و افکار گسسته بیشتر بود (004/0>P). ولی در مرحله تمرین متوسط و زیاد افکار پیوسته به شکل معنی‌داری شیوه توجهی غالب بود (005/0>P). تنها در مرحله تمرین متوسط در دختران تفاوت معنی‌دار نبود (05/0).