بررسی و مقایسه میزان ترسیب کربن با توجه به عملیات مدیریتی و احیایی آبخیزداری (مطالعه موردی: سه حوضه ریمله، پخش سیلاب رومشگان و آبخوانداری کوهدشت)

تغییرات اقلیمی، باعث گرم شدن زمین به میزان 4/1 درجه سانتی گراد، در قرن جاری به عنوان واقعیتی محسوس برآورد شده و باعث تسریع و سیر قهقرایی منابع اراضی (خاک، آب و منابع زیستی) به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک جهان و ازجمله کشورمان خواهد گردید. این امر ناشی از افزایش سالانه 7/1 درصدی غلظت گازهای گلخانه ای کربنی هواست. تنها راهکار شناخته شده، ترسیب کربن توسط اکوسیستمهای خاکی با ابزارهای مدیریتی کارا، نظیر عملیات کارآمد مکانیکی و بیولوژیکی آبخیزداری است. به منظور برآورد میزان ترسیب کربن سه حوضه ریمله، حوضه پخش سیلاب رومشگان و حوضه آبخوانداری کوهدشت به عنوان سه سایت معرف انتخاب شدند که در حوضه ریمله، 3 پروفیل، حوضه آبخوانداری 4 پروفیل و حوضه پخش سیلاب 3 پروفیل حفر گردید. برداشت خاک از عمقهای 0تا 25 و 25 تا 50 سانتی متری انجام شد. برای تعیین جرم مخصوص ظاهری (Bd) از روش core sample استفاده شد. سپس با روش والکی بلاک میزان ترسیب کربن در واحد سطح تعیین گردید. این میزان با واحد تن در هکتار، برای سه حوضه معرف ریمله، رومشگان و کوهدشت به ترتیب 7/45، 4/78 و 8/54 و میانگین نمونه های شاهد 26 تن در هکتار برآورد شد. همچنین نتایج تجزیه و تحلیل های آماری در محیط نرم افزارهای اکسل، مینی تب و SPSS نشان دهنده ی اختلاف معنی دار در میزان ترسیب کربن در سایت های مختلف می باشد. در مجموع سایت پخش سیلاب رومشگان با میزان ترسیب کربن 4/78 تن در هکتار پروژه موفقی از لحاظ ترسیب کربن با اعمال مدیریتی کارا و انجام عملیات های مکانیکی و بیولوژیکی آبخیزداری است.