ساماندهی فضای عمومی در محله قیطریه تهران

شهروند در تعامل با اجتماع است که می تواند قدرت تفکر و مذاکره را برای حفظ حقوق خود و دیگران بیاموزد. بر اساس این اصل ما نیاز شدیدی به مکان های ارتباط و تعامل اجتماعی و همسایگی داریم، تا بتوانیم از به انزوا کشیده شدن شهروندان جلوگیری کنیم. نقش اصلی و حیاتی فضاهای عمومی شهر، فراهم آوردن امکاناتی برای تسهیل روابط انسان ها با یکدیگر است.در فضاهای عمومی شهرهاست که مفهوم شهروندی شکل گرفته و معنا پیدا می کند. به تعبیری می توان گفت که حرکت در سطح شهر، تا حدودی ناشی از وجود فضاهای عمومی در شهرهاست. این حرکت خود نوعی از پویایی عنصر شهروندی است. در این شرایط ذهن و فکر شهروند در تاثیرپذیری آزاد است و می تواند متناسب با مصالح و منافع خود فکر کرده وعمل نماید. برعکس این حالت، یعنی بی روح کردن فضاهای عمومی، شهروندان کسل را به گذران اوقات فراغت در درون خانه ها می کشاند. در نبود چنین فضایی در شهرهای ماست که مفهوم شهروندی هنوز برای جامعه شهروندی هنوز برای جامعه شهری یک مفهوم مبهم و نامانوس است. چرا که مردم ما عادت کرده اند که در نبود فضاهای عمومی آزادی را فقط در چارچوب خانه های خود ببینند. نتیجه آن شهروندانی خنثی و بی تفاوت است که هیچ عکس العملی نسبت به سرنوشت شهر و جامعه خود ندارند. شهری که برای کودکان، نوجوانان و جوانان خود فضای عمومی کافی در محله ایجاد نکند، نباید توقع داشت که در آینده از شهروندانی متعهد و دلسوز و فعال در سرنوشت شهر و جامعه برخوردار گردد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی است و برای ترسیم نقشه ها از نرم افزارGIS استفاده شده است. جمع آوری اطلاعات به دو شیوه ی مطالعات کتابخانه ای و میدانی می باشد. نتایج این پژوهش از طریق مطالعه موردی محله قیطریه تهران و ترسیم وضعیت مطلوب کاربری اراضی محله گویای این است که اگر می خواهیم، شهرهایی سالم و بانشاط، شهروندانی آگاه و حساس به سرنوشت خود و جامعه، برنامه ریزی هایی همراه با مشارکت داوطلبانه مردم و در نهایت جامعه مدنی قوی داشته باشیم، ناگزیر باید فضاهای عمومی در شهرهای خود را تقویت کرده و شهروندان را از آن «چهاردیواری اختیاری» معروف به این فضاهای عمومی بیاوریم.