ارتباط عوامل توانمندسازی منابع انسانی و انگیزه انجام وظایف کاری در سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران (وزارت ورزش و جوانان)

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط عوامل توانمندسازی منابع انسانی (احساس معنی دار بودن، احساس شایستگی، احساس خودتعیینی، احساس تاثیر و احساس اعتماد) و انگیزه انجام وظایف کاری در سازمان تربیت بدنی (وزارت ورزش و جوانان) است. بر این اساس، جامعه آماری این پژوهش کلیه کارشناسان ستادی سازمان تربیت بدنی (وزارت ورزش و جوانان) کشور بود که با توجه به تعداد کم آن ها، همه به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و در نتیجه 152 نفر در پژوهش شرکت کردند. روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش توصیفی - پیمایشی بود و برای جمع آوری اطلاعات لازم در خصوص عوامل توانمندسازی از پرسشنامه سنجش توانمندسازی اسپریتزر و به منظور سنجش انگیزه انجام وظایف کاری آزمودنی ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. همچنین، به منظور بررسی ارتباط عوامل توانمندسازی و انگیزه انجام وظایف کاری از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد بین پنج عامل کلیدی توانمندسازی که شامل: احساس معنی دار بودن، احساس شایستگی، احساس خودتعیینی، احساس تاثیر و احساس اعتماد است و انگیزه انجام وظایف کاری همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد (به ترتیب 51/0=r، 33/0=r، 43/0=r، 52/0=r، 47/0=r) که این رابطه در سطح 01/0=α معنی-دار بوده است؛ بدین معنی که هر چه کارشناسان از نظر عوامل توانمندسازی نمرات بهتری داشته باشند، انگیزه آنان برای انجام وظایف کاری بیشتر است. همچنین نتایج پژوهش نشان می دهد بیشترین نمره کارشناسان زن و مرد مربوط به احساس شایستگی است. سایر عوامل توانمندسازی شامل احساس معنی داری، اعتماد و احساس تاثیر به ترتیب در رتبه های بعدی قرار دارد و احساس خودتعیینی با میانگین 39/12 و 97/11 به ترتیب برای کارشناسان مرد و زن در پایین ترین سطح قرار دارد.