تاثیر عصاره هیدروالکلی برگ بارهنگ (Plantago major) بر سطح سرمی انسولین، گلوکز و هیستولوژی بافت پانکراس و کلیه درموش های دیابتی شده

دیابت نوع 1 به علت نقص در ترشح انسولین ایجاد می شود. در این مطالعه تاثیر بارهنگ بر سطح سرمی انسولین و گلوکز و اثر ترمیمی عصاره بر بافت پانکراس و آثار نفروپاتی ناشی از دیابت مورد بررسی قرار گرفت.
30 سر موش صحرایی نر به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول (کنترل سالم) که با سرم فیزیولوژی تیمار شدند و دو گروه بعدی به وسیله تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. یک گروه از موش های دیابتی mg/kg/bw100 عصاره برگ بارهنگ را به مدت 6 هفته به روش داخل صفاقی دریافت کردند و گروه سوم به عنوان کنترل دیابتی در نظر گرفته شدند. بعد از اتمام دوره تیمار، خونگیری انجام و سطح سرمی گلوکز، انسولین، کراتینین و BUN سنجش شد. پس از تهیه مقاطع بافتی، رنگ آمیزی باH & E برای پانکراس و PAS برای کلیه انجام شد. مطالعات بافتی توسط میکروسکوپ نوری صورت گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند.
در این مطالعه، عصاره بارهنگ؛ سطح سرمی گلوکز، BUN و کراتینین را کاهش و سطح سرمی انسولین را نسبت به گروه دیابتی افزایش داد (05/0p<). همچنین به طور معنی دار باعث افزایش میانگین قطر و تعداد جزایر پانکراس گردید (05/0p<).
عصاره بارهنگ می تواند اثر هایپوگلایسمی خود را از طریق بازسازی جزایر پانکراس اعمال، همچنین قادر به بهبود عوارض کلیوی ناشی از دیابت می باشد.