بررسی مقایسه ای شاخص های سلامت سالمندان در دوگروه سنی 64-60 و69-65 سال در شهرتهران

با توجه به اهمیت ارائه خدمات بهداشتی به سالمندان، بررسی وضعیت سلامت جسمانی و روانی افراد سالمند در کشور ضروری می باشد. از طرف دیگر به دلیل افزایش شمار سالمندان و نیز افزایش بیماری های مزمن در سنین سالمندی هزینه های ارائه خدمات بهداشتی نیز روبه افزایش است. از این رو، مشخص کردن سن شروع سالمندی در ارایه خدمات ومراقبت های سالمندی نیاز به مطالعه ای در زمینه تفاوت دو گروه سنی 64-60 ساله و 69-65 ساله در وضعیت سلامت جسمانی و روانی دارد.
در این مطالعه مقطعی و توصیفی -تحلیلی 400 نفرافراد سالمند در دو گروه سنی 64 -60 ساله و 69-65 ساله ساکن مناطق شهری استان تهران در سال 1390 به روش نمونه گیری چند مرحله ایی انتخاب شدند. نمونه ها از لیست پرونده های برنامه سالمندان مراکز بهداشتی با رعایت پراکندگی توزیع جغرافیایی در شهر تهران با روش مصاحبه حضوری نمونه گیری شدند. روش گردآوری داده ها پرسشنامه ساختار یافته بوده که برگرفته از ابزارهای سنجش سلامت جسمانی (دو تست (ADL، PF و ابزارهای سلامت روانی (دو تست K6، Psychological Wellbeing) بوده است.
یافته های مطالعه نشان داد که سالمندان دو گروه سنی 64-60 ساله و 69-65 ساله در انجام فعالیت های روزمره زندگی (042/0 = P) و محدودیت در انجام فعالیت های فیزیکی با یکدیگر تفاوت معناداری داشته (020/0 = P) و با افزایش سن محدودیت در انجام فعالیت های فیزیکی افزایش می یابد. اما در شاخص های سلامت روانی یعنی پریشانی روانی و احساس تندرستی روانی هرچند با افزایش سن پریشانی روانی بیشتر و احساس تندرستی روانی کمتر می شود اما تفاوت معناداری بین دو گروه سنی وجود نداشت. البته سطوح پریشانی روانی بین دو گروه سنی متفاوت بوده است.
بر این اساس، ارائه خدمات تکمیلی را می توان از 65 سال شروع کرد و در ارائه خدمات مشاوره ای به تفاوت سلامت زنان و مردان توجه کرد.