ارزیابی سیاست های فرهنگی آموزش عالی کشور: کثرتدر وحدت فرهنگی/ همزیستی فرهنگ علمی و دینی

در این مقاله ارزیابی کارشناسان و مدیران فرهنگی از نظام سیاستگذاری فرهنگی آموزش عالی بررسی می شود و جایگاه «مدل کثرت در وحدت» و «همزیستی فرهنگ علمی / دانشگاهی و فرهنگ دینی» مورد کنکاش قرار می گیرد. روش مورد استفاده مصاحبه نیمه ساختارمند با متخصصان است. یافته های تحقیق در مورد مدل کثرت در وحدت فرهنگی حاکی از آن است که در عین حال که در سیاست های فرهنگی مورد نظر تا حدود قابل قبولی این مساله مورد توجه قرار گرفته اما این سیاست ها مانند همه سیاست های فرهنگی کشور، از غلبه نگاه تصدی گرانه دولتی و مداخله ای نهفته در آنها رنج می برند. البته، بسته به این که کدام دولت مجری این سیاست ها بوده است، میزان این نگاه تصدی گرانه و مداخله ای تغییر کرده است. در مورد همزیستی فرهنگ دینی و علمی (دانشگاهی)، تقریبا همه مصاحبه شوندگان این موضوع را یکی از کلیدی ترین موضوعات فرهنگی در حوزه دانشگاه می دانند، اما ارزیابی آنها این است که سیاست های کلی فرهنگی موجود در بخش آموزش عالی توجه کافی به این موضوع ندارد و تمهیدات نظری و عملی لازم برای همزیستی این دو دسته ارزش ها و هنجارها را فراهم ندیده است. یعنی، در حالی که در دانشگاه ها گرایش به تفسیری عقلانی از دین رو به افزایش است (و این ارتباط مستقیم دارد به افزایش روحیه علم گرایی در بین کنشگران دانشگاهی (اعم از اساتید و دانشجویان)، اما بویژه در سال های اخیر تاکید بر تفسیری شریعت گرا از دین رو به فزونی است. بنابراین، به نظر می رسد این موضوع در صورت تداوم روند موجود، چالش هایی را در پی داشته باشد.