کنترل بیولوژیک عوامل کپک سبز و آبی پرتقال توسط اپی فیت های میکروبی میوه مرکبات در شمال ایران

پوسیدگی کپک سبز و آبی مهمترین بیماری های پس از برداشت میوه مرکبات است که به ترتیب توسط قارچ های Penicillium digitatum و P.italicum ایجاد و سالیانه منجر به از بین رفتن 30% محصولات مرکبات می شوند. در روش های متداول برای کنترل این پوسیدگی از قارچ کش های سنتتیک نظیر ایمازالیل، تیابندازول و بنومیل استفاده می شود. در رابطه با مضرات استفاده از سموم برای سلامتی انسان و محیط و به دلیل افزایش مقاومت قارچها نسبت به قارچ کشها، کنترل بیولوژیک به عنوان جانشین مناسبی در نظر گرفته شده است. برای بررسی کنترل بیولوژیک این کپک ها، میکروارگانیسم های اپیفیت از سطح میوه های مرکبات باغات شمال ایران جمع آوری و جداسازی شد. ارزیابی اولیه برای پتانسیل بیوکنترلی از طریق این میکروارگانیسمهای اپیفیت در شرایط آزمایشگاهی و بر اساس مشاهده نتیجه تست هاله ممانعت از رشد صورت گرفت. 65 ایزوله باکتریایی و مخمری به همراه 30 ایزوله کپکی از خود پتانسیل کنترلی این کپک ها را نشان دادند. در این مرحله بر روی هر میوه در 4 نقطه با فواصل مساوی چاهک هایی با عمق 2 میلی متر حفر گردید و به هر چاهک سوسپانسیون ایزوله های باکتریایی و مخمری باغلظت 108×1 سلول در میلی لیتر، 24 ساعت قبل از سوسپانسیون عامل بیماری زا با غلظت 104 ×1 اسپور در هر میلی لیتر اضافه وپلیتها در دمایc°15 به مدت یک هفته نگهداری شدند. نتایج تست ها براساس ظهور و شدت علائم پوسیدگی در تیمارهای میکروبی بررسی شدند. نتایج براساس ظهور و شدت علائم پوسیدگی در تیمارهای میکروبی با ایزوله های بیوکنترل مقایسه گردید. تستهای بیوشیمیایی برای شناسایی ایزوله های بیوکنترل 3 ایزوله های باکتریPseudomonas syringae، دو ایزوله از مخمری از Pantoea agglomerans و یک ایزوله مخمر Candida famata را نشان دادند. مکانیسم مهاری بیوکنترل ها نشاندهنده مدارکی در تولید رشد ترکیبات و متابولیت های خارج سلولی از باکتری Pseudomonas syringae و متابولیت خارج سلولی Candida famata که اثرات ضد قارچی بر روی P.digitatum و P.italicum. داشتند را بازگو کردند.