بررسی تغییرات هیستومورفولوژی کلیه، کبد، پانکرآس و طحال در افزایش فشار گاز دی اکسید کربنیک در طی اعمال جراحی

دمیده شدن ممتد یک گاز بی اثر به داخل حفره صفاقی در حین لاپاراسکوپی شرایط کاری را برای جراح راحت‌تر می‌کند. حجم این گاز باید به اندازه کافی زیاد بوده تا جراح دید کافی داشته باشد اما نباید از حد استاندارد آن (15 میلی متر جیوه) فراتر رود. متداولترین گازی که بدین منظور استفاده می‌شود دی اکسید کربن است زیرا این گاز اجازه انجام الکتروکوتری بی خطر را داده و به سرعت در عروق خونی جذب و حل می‌شود، بنابراین خطر امبولیسم گاز را کاهش می‌دهد. بیست قلاده سگ ماده از نژاد مخلوط برای این مطالعه آماده شدند. وزن متوسط آنها 3 ±20  کیلوگرم و سن متوسط آنها 2/1 ± 18 ماه بود. سگ ها به صورت تصادفی به دو گروه 10 تایی تقسیم شدند. در گروه کنترل فشار داخل شکمی در حد 12 میلی متر جیوه و در گروه آزمایش در حد 20 میلی متر جیوه نگه داشته شد. طول مت جراحی (زمان وجود گاز در حفره شکمی =4 ساعت) در نظر گرفته شد. ارزیابی هیستوپاتولوژی، تغییرات آسیب شناسی بیشتری را در کلیه تمام سگ‌های گروه آزمایش نشان داد. یافته‌های ما نشان داد ارگان هایی که رسانش خونشان توسط یک یا دو سرخرگ و بازگشت خونشان توسط یک یا دو سیاهرگ تامین می‌شود، به افزایش فشار داخل حفره بطنی بسیار حساس ترند.